Vanmiddag heb ik lekker op een terras gezeten, een cola en een pilsje gedronken en zinnige dingen opgeschreven.
Vandaag is Manon jarig en ik wilde haar feliciteren op een beetje leuke manier. Ik had al wat videootjes geprobeerd (er is echt een goede reden waarom ik geen videoblogs gebruik), dus bedacht ik wat anders. Ik was niet tevreden over wat ik wel had, maar ging toch op zoek naar een internetcafé.
Onderweg liep ik voorbij één van de erg vele bars (waar de Vietnamezen luidruchtig van zich laten horen), stopte, liep terug en ben naar binnen gegaan. Ik vertelde de jongen achter de counter, wat ik wilde. Om een of andere reden aarzelde hij, maar toen ik hem quasi-smeekte zei hij dat het wel kon. Hij leidde me naar een kamertje en omdat ik me opeens afvroeg waar ik terecht was gekomen, maakte ik mijn verzoek nog eens duidelijk. Hij bevestigde het lachend en verwees me naar binnen.
Het was geen bar met een podium, maar een gebouw met kamers waarin je met eigen vrienden lekker los kunt gaan. Of alleen, kan ook. De kamer bestond uit 3 banken met kunststof kussens in rond een tafel, een eigen wc, een discobol en een karaokeset (met afstandsbediening in plastic ;). Er viel een last van mijn schouders. Ik zou gewoon alleen zijn, want ik had toch verwacht dat een paar Vietnamezen verveeld naar me zouden kijken.
Hij vroeg of ik ook wat wilde drinken en een pilsje leek me wel een goed idee. Hij kwam met 6 halve liters aan. Zo wanhopig zag ik er toch niet uit? Hij mocht er 5 weer meenemen. Gelukkig was die ene wel lauw.
Uit een boek heb ik een toepasselijke song gekozen en het resultaat plaats ik misschien nog wel. Hahahaha. Ze maken je stem trouwens vals. Misschien dat dronken Aziaten dan toch wel kunnen zingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten