zaterdag 13 augustus 2011
vrijdag 12 augustus 2011
3 dagen natuur reservaat
Morgen vroeg ga ik naar Pu Luong, een natuur reservaat. Ik blijf er 3 dagen en slaap bij de stammen die in het park wonen. Ik ga met een gids en het lijkt erop dat we samen gaan, maar je weet het maar nooit. We zullen niet alleen zijn daar, maar hoewel het weekend is zou de drukte wel meevallen.
Ik zal er gaan wandelen, zwemmen onder een waterval, lokaal eten eten en volgens de getuigschriften van voorgangers ("Vergeet Sapa, ga hiken in Pu Luong!") wordt het de tocht van mijn leven. Daar heb ik wel zin in :)).
Meer info over het park:
http://www.activetravelvietnam.com/nationalparks/north_centre_coast/Pu_Luong_Nature_Reserve.html.
Aanvullingen
Bij de berichten van gisteren en vandaag is bij het plaatsen van alles mis gegaan. Als je ze al had gelezen, moest je dat misschien nog een meer doen. Ik heb er ook wat foto's bij gezet.
Fotoos op Flickr
De foto's staan erop. Slechts 2 videootjes, dankzij de ADSL, Celeron processor 2,66 GHz, 248 Mb ram, XP en virtueel-geheugen-tekort-meldingen. It is as it is. De tijd ging best snel om. Zonder extra geheugenkaartje kan ik nu verder. (Had ik het nu toch maar gedaan, Derk ;).
De foto's die ik upload bij Flickr staan in aflopende volgorde van uploaden. Dus niet op volgorde van het maken. Kan verwarrend zijn
In de set Vietnam is dat laatste wel het geval. De set heeft echter 2 nadelen: de video's staan er niet bij en de set zal vaak minder actueel zijn dan de Photostream-pagina.
De link naar de set: http://www.flickr.com/photos/66059500@N00/sets/72157627413962148/
Door Ninh Binh
Ik wilde lopend naar het gebied waar meer backpackers zijn. Nadat ik door had dat ik niet goed liep zag ik op een muur 'xé om' staan. Er zaten wat mensen onder een afdakje, ik zag een scooter en ik vroeg of ik met een scooter mee kon. Veel Vietnamese woorden en het gebaar dat ik maar even bij ze moest gaan zitten. Ze waren erg geinteresseerd in mij en waar ik naar toe wilde. Ik liet een kaartje in de gids zien en ze gingen bellen. Ik kreeg een bosje lichee's in min handen gedrukt. En heb lekker zitten gebaren, kletsen en pellen.
De eerste scooter werd al snel weer weggestuurd. Ik moest blijven zitten. De tweede sprak Engels en bood me aan in zijn hortel te overnachten of een trip te regelen. Hij was veel goedkoper dan het hotel waar ik in zit.
De vrouw die me de lichee's gaf, bleek niet getrouwd en zag wel wat in mij. Gaaf dergelijke hilariteit. Toen ik vertelde dat ik getrouwd was speelde ze teleurstelling. De scooterrijder hielp veel mee. Zo'n onverwacht contact is toch altijd weer leuk. Hier in Ninh Binh wordt voortdurend 'hello' geroepen. Vooral kinderen die vervolgens giechelend verder gaan. Zo is het makkelijk om hier maar met een glimlach te blijven rondlopen.
Ik bood beschamend te weinig voor de rit naar het gebied, maar we kwamen er wel uit. Hij bracht me naar het in de Lonely Planet aangeraden hotel.
Daar heb ik rondgelopen opzoek naar een internet café en een winkel voor een sd-kaart. Ze kijken naar mijn (bijna volle) kaartje alsof ze nog nooit één gezien hebben; zal dus wel niet. Beloofde al niet veel goeds en heb er ook geen gevonden.
Nu zit ik in het aangeraden hotel en heb eerst al mijn foto's en filmpjes op een usb-stick gezet; duurde ongeveer een uur. Nu ben ik 35 foto's aan het uploaden; duurt nu al meer dan een uur.
De eerste scooter werd al snel weer weggestuurd. Ik moest blijven zitten. De tweede sprak Engels en bood me aan in zijn hortel te overnachten of een trip te regelen. Hij was veel goedkoper dan het hotel waar ik in zit.
De vrouw die me de lichee's gaf, bleek niet getrouwd en zag wel wat in mij. Gaaf dergelijke hilariteit. Toen ik vertelde dat ik getrouwd was speelde ze teleurstelling. De scooterrijder hielp veel mee. Zo'n onverwacht contact is toch altijd weer leuk. Hier in Ninh Binh wordt voortdurend 'hello' geroepen. Vooral kinderen die vervolgens giechelend verder gaan. Zo is het makkelijk om hier maar met een glimlach te blijven rondlopen.
Ik bood beschamend te weinig voor de rit naar het gebied, maar we kwamen er wel uit. Hij bracht me naar het in de Lonely Planet aangeraden hotel.
Daar heb ik rondgelopen opzoek naar een internet café en een winkel voor een sd-kaart. Ze kijken naar mijn (bijna volle) kaartje alsof ze nog nooit één gezien hebben; zal dus wel niet. Beloofde al niet veel goeds en heb er ook geen gevonden.
Nu zit ik in het aangeraden hotel en heb eerst al mijn foto's en filmpjes op een usb-stick gezet; duurde ongeveer een uur. Nu ben ik 35 foto's aan het uploaden; duurt nu al meer dan een uur.
donderdag 11 augustus 2011
Hoa Lu
Hoa Lu
Hoa Lu is Vietnam's hoofdstad van weleer. Na verschillende oorlogen bestaat er bijna niets meer van. Ik bekeek één van de twee tempels en heb een klimpartij van 20 minuten (80 meter) gemist. Dit zou een overzichtsbeeld hebben gegeven van de verdwenen stad. dat krijg je zonder boek.
Op het tempelterrein zag ik een parasol staan met 'Dutch Lady' erop. Eronder zaten pubers foto's te bewerken. De computer stond op een tafel zonder omhulsel met een ventilator er op gericht :).
Hang Mua
Dat de attractie juist een grot was, had ik niet in de gaten. Ik klom de trap op. De 2 Spanjaarden uit het hotel waren er ook en nog een paar toeristen. Ook hier was het erg rustig.
De trap was stijl en met de hoogte verdwenen ook de mooie gelijkmatige treden. Het uitzicht was erg mooi. Telkens als ik weer een stuk hoger was veranderde het beeld dat ik zag. Helemaal bovenaan was een plek waar offers lagen en wierrook al lang uit was. En ik was weer doorweekt van het zweet. Het wennen aan de warmte heeft veel meer te maken dat ik er minder last van heb, dan dat ik minder ga zweten.
Vanaf hier zijn we naar Hoa Lu gereden. Vlak bij de ingang heb ik eindelijk mijn eten (geit, koriander, mint, gebakken groente) in rijstpapier gerold en in een saus gedipt. Heerlijk. er is een foto van.
Bich Dong Pagoda
Een durianboom. Nooit eerder gezien of maar gedacht dat die megavruchten zo aan boom groeiden. Ik wil er graag één proberen, maar ze worden steeds al voorgesneden aangeboden, met vliegen enzo. Wie weet gaat het nog gebeuren.
Tam Coc
Dit gebied staat vrijwel geheel onder water. Het is erg toeristisch, maar nog niet om de tijd dat ik er was. Toeristen worden met bootjes rondgevaren. De roeier achterin beschikt over een verbluffende roeitechniek. Naast het roeien met de armen/handen, kunnen ze het ook met de benen/voeten (filmpje volgt).
Het gebied is heel erg mooi. Grote kalkstenen rotsen met rijstvelden en een vaarroute. De boot vaart rustig. Het enige geluid zijn de peddels in het water, de krekels, eenden en af en toe een grote slak die tegen de onderkant van de metalen boot tikt. De route is 2 km lang. Voor 100 is hij nog een extra 2 km doorgevaren. Daar heb ik geen toerist meer gezien. Alleen op het water werkende mensen. Een optimaal Vietnamees beeld. En stilte! als even stopte met roeien.
Bij het officiële einde begon hetgeen waarvoor de Lonely Planet had gewaarschuwd. Ik had me er van te voren bij neergelegd dat ze je proberen geld afhandig te maken. Die 100 was daar onderdeel van. Ze dringen erg aan om iets te kopen. Ik kocht een blikje caramel-achtige ijsthee. De verkoopster drong aan ook voor de roeier iets te kopen. Hun truc is dat hij dat later voor de helft weer terug verkoopt. Ik heb heel erg geduldig voet bij stuk gehouden over de prijs. En bleef lachen. Trok mijn blikje open en ben lekker gaan drinken. Wees gerust. Ze kreeg voldoende.
Op de terugweg hadden we 2,5 uur gevaren. Toen ging de kist open die in zijn boot stond. Daar zit de waar in die hij verkoopt. Ook dit was onderdeel van de waarschuwing. Ik ben er eens voor gaan zitten en heb mijn souvenirs aangevuld. Er zijn mensen (ook hier in het hotel) die vanwege de geldklopperij (ze kunnen echt aandringen) niet gaan. Tja, mij heeft het al met al €13 euro gekost; veel geld hier in Vietnam. Het heeft me een geweldige tocht, zonder ergernis, opgeleverd.
Dagtocht met een xé ôm
Vandaag een dagtocht gemaakt naar 4 locaties. Achterop een brommer met mijn eigen privé bestuurder. Telkens als ik ergens in, heen of op ging, bleef hij wachten. Hij kende de mensen die daar werken of rondhangen, dus heel erg vind hij het geloof ik niet. Hij sprak geen Engels. Het maakte weinig uit. We vertrokken om 8:30 en waren om 16:00 terug.
Onverwacht Feestje
Gisteravond werd ik, na een blokje om, achterop de scooter gevraagd bij een jongen van het hotel. Geen idee waar we heen gingen, maar we stopten om de hoek (!). Daar waren nog 3 toeristen en verder allemaal Vietnamezen voor deur van een ca phé. Let' party, zei iemand, maar het bier bleek op.
We stapten allemaal weer op de scooter en reden naar een 2e plek een straat verder. Daar ook niet. Op een 3de plek was het vol, maar het terras werd uitgebreid bij de buren voor de deur. Plastic tafels, stoelen en kannen bier verschenen. Een groenteomelet ("Good for men, hèhè. With medicine vegetable"), tofublokjes, mandjes vol mintblaadjes, doppinda's en sausjes werden op tafel gezet. Ondertussen werden de bierglazen met wat bier bierschoon gemaakt.
We aten, praatten luidruchtig, volgens goed Vietnamees gebruik, en proostten bij elke slok. Na een paar slokken werd het glas weer bijgevuld. Geen idee hoeveel we dronken dus. Maar het was een licht plaatselijk biertje, dus we konden rusten doorproosten.
Terug bij het hotel gebakken kip met groenten gegeten en vroeg gaan slapen.
We stapten allemaal weer op de scooter en reden naar een 2e plek een straat verder. Daar ook niet. Op een 3de plek was het vol, maar het terras werd uitgebreid bij de buren voor de deur. Plastic tafels, stoelen en kannen bier verschenen. Een groenteomelet ("Good for men, hèhè. With medicine vegetable"), tofublokjes, mandjes vol mintblaadjes, doppinda's en sausjes werden op tafel gezet. Ondertussen werden de bierglazen met wat bier bierschoon gemaakt.
We aten, praatten luidruchtig, volgens goed Vietnamees gebruik, en proostten bij elke slok. Na een paar slokken werd het glas weer bijgevuld. Geen idee hoeveel we dronken dus. Maar het was een licht plaatselijk biertje, dus we konden rusten doorproosten.
Terug bij het hotel gebakken kip met groenten gegeten en vroeg gaan slapen.
De berichten van dit blog verschijnen ook op Facebook. Hier in Vietnam is FB echter geblokkeerd. Geen idee waarom, alles is verder beschikbaar. Ik kan daarom niet reageren op de reacties daar. Ik krijg er wel mailtjes van. They're not totally in vain ;)
woensdag 10 augustus 2011
Net aangekomen
Bus, boot, bus, bus
In Hai Phong met een bus naar het busstation gereden. In die bus zat een NL gezin met 3 dochters (5, 7, 9). Die hadden het ook prima naar hun zin. Nu werden degenen die naar Ninh Binh gaan in een andere bus gezet. En het duurt en wordt steeds warmer. De anderen gaan weer naar buiten. Ik ga ook maar eens.
dinsdag 9 augustus 2011
Mail uit Sapa
Vanochtend kreeg ik onverwacht een mail uit Sapa. Hij van 1 van de receptionisten van het hotel waar ik de laatste dag een tijd mee gesproken heb. Ik deel de mail; hij is echt gaaf:
Dear Chis !
Im Hùng . thanks for your picture and give me chain to meet you at
SaPa. you are friendly and kind. you taught me English, Dutch. I said
another Dutch " I have a friend Dutch, he is Chis and from him I
understand more about your country and people " . I hope you please
about that. you can contact with me by yahoo : hung_27 or this
gmail. but i use internet somtimes. my mobile phone : +8498255699
Viet Nam and me are always warmly welcome Chis.
Thanks again !
Hùng
Cat Ba National Park
Vandaag heb ik Nationaal Park gezien. Om 6 uur opgestaan. Ik had een wekker gezet, maar dat is hier niet nodig. Bijna iedereen is vroeg wakker en dat zal iedereen weten ook. Met de openbare bus naar het park. Had ik nog niet gedaan en dat is leuk. Onderweg pikken we niet alleen mensen op, maar ook dozen en zakken. Die worden dan een eind verderop weer opgewacht en er uit gehaald. Jammer dat ik er niets van versta. Het is een heel sociaal gebeuren; op zo'n eiland kent iedereen elkaar natuurlijk.
De tocht door het oerwoud was redelijk zwaar. Over 5 bergen en ik heb al mijn vocht uitgezweet. Tijdens het wachten op de bus bedacht ik dat ik geen deo had opgedaan. Ik dacht aan vochtplekken rond mijn oksels. Ha. Mijn t-shirt en broek waren van voor tot achter zeiknat. Mijn armen en benen dropen van het zweet. Mijn handen waren na een uur gerimpeld alsof ik in bad had gelegen. Heel vaak nieuwe antimug gespoten; veel muggen. Het lag niet aan mij de andere 3 (Belg en Fransen) hadden hetzelfde. Het had nog geregend tot we er aankwamen. Hoe vochtig het was kun je ook zien aan de waas op de foto. M'n telefoon was nogal dampig van binnen.
Zo'n jungle is wel geweldig hoor. Heel veel spinnen gezien. En groen. Vooral groen. Ik denk dat ik 5 bloemen heb gezien. En vuurrode krabben. O en ook nog anderen flora en fauna. Het was 8 km berg op en af en 7 km vlak. Lonely Planeten schrijft: 'a trekking not to be taken lightly'. Het laatste uur was zo glibberig en de rotsen zo puntig dat je daar echt niet moet komen te vallen. Let wel: er komen massa's toeristen die die ene trekking doen. En de gids loopt hem 5x per week, jaar in jaar uit.
Heel lekker geluncht Viet Hai (zie kaartje eerder) en met een bootje naar een strandje gevaren en gezwommen in warm water.
De tocht door het oerwoud was redelijk zwaar. Over 5 bergen en ik heb al mijn vocht uitgezweet. Tijdens het wachten op de bus bedacht ik dat ik geen deo had opgedaan. Ik dacht aan vochtplekken rond mijn oksels. Ha. Mijn t-shirt en broek waren van voor tot achter zeiknat. Mijn armen en benen dropen van het zweet. Mijn handen waren na een uur gerimpeld alsof ik in bad had gelegen. Heel vaak nieuwe antimug gespoten; veel muggen. Het lag niet aan mij de andere 3 (Belg en Fransen) hadden hetzelfde. Het had nog geregend tot we er aankwamen. Hoe vochtig het was kun je ook zien aan de waas op de foto. M'n telefoon was nogal dampig van binnen.
Zo'n jungle is wel geweldig hoor. Heel veel spinnen gezien. En groen. Vooral groen. Ik denk dat ik 5 bloemen heb gezien. En vuurrode krabben. O en ook nog anderen flora en fauna. Het was 8 km berg op en af en 7 km vlak. Lonely Planeten schrijft: 'a trekking not to be taken lightly'. Het laatste uur was zo glibberig en de rotsen zo puntig dat je daar echt niet moet komen te vallen. Let wel: er komen massa's toeristen die die ene trekking doen. En de gids loopt hem 5x per week, jaar in jaar uit.
Heel lekker geluncht Viet Hai (zie kaartje eerder) en met een bootje naar een strandje gevaren en gezwommen in warm water.
maandag 8 augustus 2011
Huishoudelijke mededelingen
Om de boel een beetje op chronologische volgorde te houden, plaats ik soms berichten tussen de oudere Posts. Mocht je dat ver eland vinden. Abonneer je dan (met je e-mailadres) dan krijg je een mail van elke wijziging. Handig. Mocht je dat vervelend vinden, tja, dan kijk je elke dag alles bij langs of er iets tussen zit dat je nog niet hebt gezien.
De foto's die ik met mijn camera maak ( de foto's in de rechter kantlijn) plaats ik af en toe als ik een internetcafé in kan. Dat is eens in de zoveel tijd. De foto's die ik dan plaats lopen dus niet synchroon met de berichten die ik plaats; die zijn vaak real-time, omdat ik die kan mailen en ik vrijwel altijd over internet beschik. O en de foto's die in de blog berichten staan, maak ik met m'n telefoon. Die worden dus ook direct geplaats, als het Ich voordoet (real-time).
De foto's die ik met mijn camera maak ( de foto's in de rechter kantlijn) plaats ik af en toe als ik een internetcafé in kan. Dat is eens in de zoveel tijd. De foto's die ik dan plaats lopen dus niet synchroon met de berichten die ik plaats; die zijn vaak real-time, omdat ik die kan mailen en ik vrijwel altijd over internet beschik. O en de foto's die in de blog berichten staan, maak ik met m'n telefoon. Die worden dus ook direct geplaats, als het Ich voordoet (real-time).
De schelpen
Zoals de gamba's zeer meevielen. Zo voldeden de schelpen helemaal aan de verwachting. Zeg maar.
Drijvend visrestaurant
Ik zit in een drijvend restaurant. Ik wilde vis eten, maar die waren allemaal erg groot. O ja. Je kiest je eten levend hier. Ik heb niet moeilijk gedaan en heb 3 soorten schelpdieren gekozen. Het is niet druk (ik ben alleen). De koks werden direkt aan het werk gezet. De foto's van mijn maal volgen. Ik zit in het restaurant waarvan ik dacht dat het Bé heette. De koks zijn sneller dan ik kan typen. Het ruikt heerlijk.
Scooter
In Hanoi is het veel drukker dan hier. Ze rijden daar wel dwars door elkaar, maar het voordeel is wel dat alles 20 km per uur rijdt. Lijkt me wel prima. Ik reed uiteraard op het heetste moment van de dag. Ik heb me nog nooit zo vaak en dik ingesmeerd :)).
De wegen op dit eiland zijn kilometers lang zonder een afslag. Eigenlijk wilde ik vandaag naar het nationaal park rijden en met een gids rondgeleid worden. Maar de weg er naar toe is zo gruwelijk slecht, dat die 21 km heen (en ook weer terug) veel te veel tijd kosten. Rijen is leuk, maar ik kom voor dat park.
zondag 7 augustus 2011
Boottochtje
Gistermiddag heb ik op een paar terrasjes gezeten. Lekker uit de zon een pilsje en een echte espresso. De koffie die hier gedronken wordt heeft een soort mokka-achtige smaak. Wel lekker, maar een echte espresso is toch lekkerder. Ik heb wat gelezen en gekeken.
Tegen 4 uur ben ik bij het water gaan zitten. Een soort boulevard. Op een bankje. Ik heb foto's en filmpjes gemaakt. Toen het wat begon te schemeren kwam er een man naar me toe en bood aan me voor 50 rond te varen. Ik dacht een moment na. Er liggen 5 drijvende restaurants in de haven en ik was van plan daar te eten. Voor ik iets kon zeggen verlaagde hij zijn prijs. Dat was wel erg snel. Ik ging al gebarend akkoord dat hij me naar het restaurant zou brengen, ik daar eten en hij me weer terug bracht. Ik had gelezen dat dat 60 kost. Hij ging akkoord en bleef met zijn armen het rondje te varen. Ik ging een hoge trap de kade af aan boord van zijn motorbootje.
Hij voer een wel heel groot rondje. Hij gebaarde naar voren en de lucht. Tegen de tijd dat we uit de haven waren kleurde de lucht al wat rood. Hij maakte buiten de haven een grote ronde naar rechts. In de verte zag ik een strand (goed te weten, daar mijn Spaanse vrienden vanuit Sapa naar toe). En de zonsondergang was inmiddels al goed te zien. De rotsen werden zwart, de lucht kreeg alle blauwe kleuren met roden. Zo mooi!! En het bootje ronkte verder. Ik zat voorop met een soort King of the world-gevoel.
Af en toe wees hij me op rotsformaties. We voeren langs boten, een visser die een net binnen haalt. Het werd steeds donkerder. Het was me wel duidelijk dat hij dit vaker deed. Op het juiste moment een toerist oppikken en niet moeilijk doen over de prijs. Ik had al bedacht dat ik hem meer zou geven. Hij maakte de ronde af door links van de haven te gaan en weer terug om de drijvende restaurants heen. Hij bracht me niet daarheen en ging terug naar de trap waar we aan boord gingen.
Ik betaalde hem niet dubbel, maar 100. Ik klopte hem op de schouder en pakte hem beet. We lachtten Zo royaal als ik dacht dat ik was, vroeg hij er nog eens 20 bij. Hoewel dat in feite erg veel is, is het maar relatief. Ik bedoel, ik gaf 200 voor 2 lullige tasjes aan een Black Hmong vrouw... Er liepen 3 vrouwen langs die nieuwsgierig waren wat er gebeurde. Hij vertelde enthousiast dat hij me had rondgevaren met de zonsondergang, helemaal daar en daar langs. (Soms hoef je de taal helemaal niet te spreken om het te kunnen volgen) Ze keken nog verbaasd. Ze liepen uiteindelijk door, waarbij ik het idee had dat ze de 20 extra wel veel vonden. Ik niet. We lachten beiden tegen elkaar. Hij was in een soort extase en gebaarde dat hij aan boord ging slapen. Hij was binnen voor die dag. Gaaf contact met alleen maar gebaren en wat klanken.
Ik heb op land een heerlijke viscurry gegeten. Op een terras met een ventilator die af en toe wind langs blaast en heb me weer verwonderd over mensen die zich ergeren dat ze niet snel genoeg geholpen worden (waarna ze heel rustig weglopen, zonder haast). Al zittend en mensen kijkend zit ik hier echt te genieten. Ik lach naar veel mensen die langs zo'n terras lopen. Echt heel erg gaaf. Naar m'n hotel gelopen en vroeg gaan slapen. Hoewel 22:30 hier niet meer vroeg is.
Tegen 4 uur ben ik bij het water gaan zitten. Een soort boulevard. Op een bankje. Ik heb foto's en filmpjes gemaakt. Toen het wat begon te schemeren kwam er een man naar me toe en bood aan me voor 50 rond te varen. Ik dacht een moment na. Er liggen 5 drijvende restaurants in de haven en ik was van plan daar te eten. Voor ik iets kon zeggen verlaagde hij zijn prijs. Dat was wel erg snel. Ik ging al gebarend akkoord dat hij me naar het restaurant zou brengen, ik daar eten en hij me weer terug bracht. Ik had gelezen dat dat 60 kost. Hij ging akkoord en bleef met zijn armen het rondje te varen. Ik ging een hoge trap de kade af aan boord van zijn motorbootje.
Hij voer een wel heel groot rondje. Hij gebaarde naar voren en de lucht. Tegen de tijd dat we uit de haven waren kleurde de lucht al wat rood. Hij maakte buiten de haven een grote ronde naar rechts. In de verte zag ik een strand (goed te weten, daar mijn Spaanse vrienden vanuit Sapa naar toe). En de zonsondergang was inmiddels al goed te zien. De rotsen werden zwart, de lucht kreeg alle blauwe kleuren met roden. Zo mooi!! En het bootje ronkte verder. Ik zat voorop met een soort King of the world-gevoel.
Af en toe wees hij me op rotsformaties. We voeren langs boten, een visser die een net binnen haalt. Het werd steeds donkerder. Het was me wel duidelijk dat hij dit vaker deed. Op het juiste moment een toerist oppikken en niet moeilijk doen over de prijs. Ik had al bedacht dat ik hem meer zou geven. Hij maakte de ronde af door links van de haven te gaan en weer terug om de drijvende restaurants heen. Hij bracht me niet daarheen en ging terug naar de trap waar we aan boord gingen.
Ik betaalde hem niet dubbel, maar 100. Ik klopte hem op de schouder en pakte hem beet. We lachtten Zo royaal als ik dacht dat ik was, vroeg hij er nog eens 20 bij. Hoewel dat in feite erg veel is, is het maar relatief. Ik bedoel, ik gaf 200 voor 2 lullige tasjes aan een Black Hmong vrouw... Er liepen 3 vrouwen langs die nieuwsgierig waren wat er gebeurde. Hij vertelde enthousiast dat hij me had rondgevaren met de zonsondergang, helemaal daar en daar langs. (Soms hoef je de taal helemaal niet te spreken om het te kunnen volgen) Ze keken nog verbaasd. Ze liepen uiteindelijk door, waarbij ik het idee had dat ze de 20 extra wel veel vonden. Ik niet. We lachten beiden tegen elkaar. Hij was in een soort extase en gebaarde dat hij aan boord ging slapen. Hij was binnen voor die dag. Gaaf contact met alleen maar gebaren en wat klanken.
Ik heb op land een heerlijke viscurry gegeten. Op een terras met een ventilator die af en toe wind langs blaast en heb me weer verwonderd over mensen die zich ergeren dat ze niet snel genoeg geholpen worden (waarna ze heel rustig weglopen, zonder haast). Al zittend en mensen kijkend zit ik hier echt te genieten. Ik lach naar veel mensen die langs zo'n terras lopen. Echt heel erg gaaf. Naar m'n hotel gelopen en vroeg gaan slapen. Hoewel 22:30 hier niet meer vroeg is.
Hier ben ik
Bij het boompje is ( ergens) de ingang van het nationaal park; http://en.wikipedia.org/wiki/Cat_Ba_National_Park.
Vuilnismensen
Cat Ba, hotel aan de haven
Nieuw hotel gezocht. De beste budget hotels zijn te duur. Ze gaan richting 30 euro. Aangezien ik niet zoveel wil besteden ben ik het dorp uitgelopen en daar gezocht. Ik liep langs winkels en huizen en een hotelletje. De benedenverdieping is de woonkamer met achterin een trap naar oa de kamers voor de verhuur.
Ik stond in de deuropening en zag een erg oude vrouw opde bank. De riep richting achterkant en een man en vrouw kwamen er aan. De gebaarden me binnen, nadat ik mijn slippers bij de deur moest uit doen. De badslippers voor binnen die ze me aanboden waren veel te klein. Grappig.
Ik heb de lamer genomen. Hij is wel aan de achterkant van het pand. De kamer met uitzicht heeft 2 bedden. Die wilden ze me niet geven.
Ik stond in de deuropening en zag een erg oude vrouw opde bank. De riep richting achterkant en een man en vrouw kwamen er aan. De gebaarden me binnen, nadat ik mijn slippers bij de deur moest uit doen. De badslippers voor binnen die ze me aanboden waren veel te klein. Grappig.
Ik heb de lamer genomen. Hij is wel aan de achterkant van het pand. De kamer met uitzicht heeft 2 bedden. Die wilden ze me niet geven.
06:45
Ik type dit geheel tegen mijn gewoonte in om deze tijd. Het hotel is heel erg vroeg wakker. En dat mag ik weten ook. Het is niet een hotel zoals je je dat voorstelt. Volgens mij ben ik de enige westerling. En de meeste toeristen zitten aan zee. Dwz aan de haven. Er is veel lawaai. Al voor 6 uur werd er over de gang en het trappenhuis geschreeuwd. De zoon (denk ik) zit in de kamer naast mij, op de 3de verdieping. Het ligt in een straat buiten de kustlijn. Ik ga straks een ander hotel zoeken. Dat wordt lastig, vanwege het grote aantal Vietnamese bezoekers, maar die gaan vandaag allemaal weer weg.
Gisteravond sliep ik vroeg. Dus ik kan het hebben.
Gisteravond sliep ik vroeg. Dus ik kan het hebben.
Cat Ba, zaterdagavond
Gisteren rond 6 uur bij mijn huidige hotel aan gekomen. Ik was 24 uur onderweg geweest en heb echt het eerste de beste gepakt. De Karaoke stond zo hard aan dat we elkaar niet konden horen. De prijs was verdubbeld omdat in het weekend veel Vietnamezen hierheen gaan om weekend te vieren.
Na een douche voelde ik me een stuk prettiger en ben de straat van mijn hotel uitgelopen. Het was DRUK. Het krioelde van de mensen. Kinderen van 3 tot 5 jaar werden vermaakt met botsauto's. Ze reden continu iedereen tegen de schenen. Zoveel bedrijvigheid heb ik nog niet eerder gezien hier. Restaurants afgeladen met schreeuwende families. Ik was verbaasd hoe gezellig al ze het hadden. Veel resaurants hadden grote aquaria staan met zwemmende zeebeesten. Ik ben in één van de niet al te netjes ogende restaurants gaan zitten. Kreeg de kaart en bestelde iets waar in het Engels 'vis' bij stond. De ober verzekerde me 'no fish'. Die zal op geweest zijn. Hij stond erop dat ik het gerecht erboven koos. tegen mijn voorkeur in (zacht uitgedrukt) koos de tôm; gamba's met tamarinde. Lekkurr! Geen spoor van de smaak zoals ik die ken. Omdat ik nooit gamba's eet had ik geen ervaring met het pellen. Het uit elkaar trekken ging best goed. Gelukkig heb ik altijd goed opgelet ;) Ik heb een foto van de resten (kijk bij meer foto's).
Na een douche voelde ik me een stuk prettiger en ben de straat van mijn hotel uitgelopen. Het was DRUK. Het krioelde van de mensen. Kinderen van 3 tot 5 jaar werden vermaakt met botsauto's. Ze reden continu iedereen tegen de schenen. Zoveel bedrijvigheid heb ik nog niet eerder gezien hier. Restaurants afgeladen met schreeuwende families. Ik was verbaasd hoe gezellig al ze het hadden. Veel resaurants hadden grote aquaria staan met zwemmende zeebeesten. Ik ben in één van de niet al te netjes ogende restaurants gaan zitten. Kreeg de kaart en bestelde iets waar in het Engels 'vis' bij stond. De ober verzekerde me 'no fish'. Die zal op geweest zijn. Hij stond erop dat ik het gerecht erboven koos. tegen mijn voorkeur in (zacht uitgedrukt) koos de tôm; gamba's met tamarinde. Lekkurr! Geen spoor van de smaak zoals ik die ken. Omdat ik nooit gamba's eet had ik geen ervaring met het pellen. Het uit elkaar trekken ging best goed. Gelukkig heb ik altijd goed opgelet ;) Ik heb een foto van de resten (kijk bij meer foto's).
Abonneren op:
Posts (Atom)