Door Ninh Binh

Ik wilde lopend naar het gebied waar meer backpackers zijn. Nadat ik door had dat ik niet goed liep zag ik op een muur 'xé om' staan. Er zaten wat mensen onder een afdakje, ik zag een scooter en ik vroeg of ik met een scooter mee kon. Veel Vietnamese woorden en het gebaar dat ik maar even bij ze moest gaan zitten. Ze waren erg geinteresseerd in mij en waar ik naar toe wilde. Ik liet een kaartje in de gids zien en ze gingen bellen. Ik kreeg een bosje lichee's in min handen gedrukt. En heb lekker zitten gebaren, kletsen en pellen.

De eerste scooter werd al snel weer weggestuurd. Ik moest blijven zitten. De tweede sprak Engels en bood me aan in zijn hortel te overnachten of een trip te regelen. Hij was veel goedkoper dan het hotel waar ik in zit.

De vrouw die me de lichee's gaf, bleek niet getrouwd en zag wel wat in mij. Gaaf dergelijke hilariteit. Toen ik vertelde dat ik getrouwd was speelde ze teleurstelling. De scooterrijder hielp veel mee. Zo'n onverwacht contact is toch altijd weer leuk. Hier in Ninh Binh wordt voortdurend 'hello' geroepen. Vooral kinderen die vervolgens giechelend verder gaan. Zo is het makkelijk om hier maar met een glimlach te blijven rondlopen.

Ik bood beschamend te weinig voor de rit naar het gebied, maar we kwamen er wel uit. Hij bracht me naar het in de Lonely Planet aangeraden hotel.
Daar heb ik rondgelopen opzoek naar een internet café en een winkel voor een sd-kaart. Ze kijken naar mijn (bijna volle) kaartje alsof ze nog nooit één gezien hebben; zal dus wel niet. Beloofde al niet veel goeds en heb er ook geen gevonden.

Nu zit ik in het aangeraden hotel en heb eerst al mijn foto's en filmpjes op een usb-stick gezet; duurde ongeveer een uur. Nu ben ik 35 foto's aan het uploaden; duurt nu al meer dan een uur.