27 dagen Noord Vietnam
van 27 juli tot 23 augustus
donderdag 25 augustus 2011
Dank allemaal
woensdag 24 augustus 2011
2e mail van vriend Hùng
Hallo , Hoe gaat het met Jou !
Thank for your email.
Now maybe, you coming back to your country. I thought you will not reply my email. now im very happy when I read your email. maybe You had great day in Viet Nam - a wonderful and friendly country.
With a long holiday, I also missed my family such as you. I met a lot of Dutch in Sa Pa. I said '' hallo , hoe gaat het met jou " and I saw they ware very please such as you wrote : "Chào Hùng" I surprised.
Everything is good, however a little busy. when i met you at Đặng Trung Hotel. I just have come to Sa Pa 1 week. and everything is very new with me from life, people, climate...and I have begun to speak English. it is different with that I studied at my school. and You help me very much. now I can speak English self - confident. I studying French with 2 person in m hotel. they also fervent and kind like you.
One tomorrow maybe I will go around the World . that is my hope from childhood. and sure visit to Holland, country of Tulip flower,
windmills, total football - orange wind , and my idol Vandersar.
you will warmly welcome me, good friend ?
Goodluck for you and your family . if have chance please come to Việt Nam again when I will your tourguide.
Sincerely
Văn Hùng Lê
dinsdag 23 augustus 2011
Bij balie 12
maandag 22 augustus 2011
Het filmpje
Kookles: Food from Hanoi
We gingen eerst naar de markt daar hebben we uitgebreide uitleg gehad van de Australische eigenares van het kookcentrum. Het scheelt toch wel hoor, als iemand je iets vertelt die goed Engels spreekt. Ik kocht er nog een fles 1ste klas visolie. Een ingrediënt dat in bijna elk Vietnamees gerecht voorkomt. Dus zet de pannen maar vast klaar. O ja, we hebben nog geroosterde zijderupsen gegeten, een delicatesse hier. En ook vers, ze vonden niet fijn in de pan. "Quick, make picture, funny.", zei de Vietnamese kok.
De kookles was ook leuk en eenvoudig. De Vietnamese keuken staat om zijn eenvoud bekend. We vonden beiden de loempiaatjes (met mayo) en een varkensvleesgerecht (met voornamelijk vet) niet echt lekker. De salade van de bladeren van de bananebloem en met o.a. reepjes varkensoor (eindelijk een keer gegeten) was wel erg lekker. Die had ik ook al een keer in een restaurant gegeten, maar dan met groene papaja. Vooral de dressing is erg lekker, en ook de varkensoor.
Terug in Hanoi
De avondmarkt heeft een lengte van 4 blokken en 3 wordt avonden achter elkaar gehouden. De kraampjes staan midden op straat in een dubbele rij en er lopen zoveel mensen dat je je alleen maar schuifelend kunt voortbewegen. En dan denk je, 'even geen brommers', maar niet heus dus ;). Er werden alleen prullaria verkocht en veel nep-merk tasjes, t-shirts, onderbroeken, broeken. Ook veel hoesjes voor mobieltjes, goedkope sierraden en veel plastic speelgoed. Kortom veel van niks.
Toen 'de dunne' me overviel (ging net goed hoor) ben ik snel naar het hotel gegaan; die nacht bijna niet geslapen en de hele zondag op bed gelegen. (Annelies, de Loperamide en ORS hebben hun werk goed gedaan). Zondagavond heb ik weer wat gegeten, maar het smaakte me nog niet.
zaterdag 20 augustus 2011
Mr. Cabdriver
De taxirit had iets korter gekund. Ik heb weer aan Marieke's opmerking 'de leukste ervaringen zijn de onverwachte, als er iets mis gaat' gedacht.
Op aanraden van zowel mijn vorige als mijn nieuwe hotel (ik had telefonisch gereserveerd), had ik de naam en het adres van het hotel op een papiertje geschreven en aan de taxichauffeur laten zien. De chauffeur was een jaar of 20 en sprak geen woord Engels. Behalve het woord 'beautiful', toen hij mooie meisjes op straat zag. Hij slingerde daar nogal bij en reed al wat roekeloos, maar omdat het verkeer in Vietnam overwegend langzaam rijdt, maakte ik me geen zorgen op de achterbank.
Hij bekeek het papiertje en kende het adres niet. Hij belde (http://www.youtube.com/watch?v=33LTaXldIL8), wat bij toeval opnam, omdat die zo hard in de tfn schreeuwde. We reden een uur. Ik kreeg de indruk dat hij toch niet wist waar het was, dus ik laat met mijn lang-leve-de-iPhone de kaart zien met de pin van de locatie van het hotel. Hij voelt nattigheid, want hij maakt woeste gebaren. Hij blijft toch zoeken in de buurt waar we zijn en vind het adres waar geen hotel staat. Het is een buitenwijk van Hanoi. Hij belt weer en het wordt duidelijk. Er zijn twee straten met dezelfde naam.
Een taxichauffeur rijdt in Hanoi al behoorlijk gewaagd. Maar een nijdige taxichauffeur nog veel gewaagder. Het verwonderde me echt dat hij niets of niemand heet geraakt. Hij kreeg dingen voor elkaar die ik niet voor mogelijk had gehouden. Bijv. bij een kruising van 3 á 4 banen brommers, bussen en auto's, zonder te stoppen links afslaan. Zij stopten stuk voor stuk, of beter: minderden allemaal vaart en reden om ons heen. Was best gaaf. En dat dan tig keer achter elkaar.
Onderweg heeft hij zijn frustratie en woede ook meermalen op peil gehouden door op mijn papiertje iets toe te voegen. Zijn woede werd wel vervelend. Uiteindelijk begreep ik dat bij mijn adres de toevoeging 'nga' ontbrak. Ik keek nog eens op de website van het hotel en daar stond de toevoeging niet. Zijn rijstijl wilde ik graag filmen, maar wilde hem ook niet provoceren.
Veel km's later kwamen we bij het juiste hotel aan. Omdat ik geen $5 extra wilde betalen (we waren 15 overeengekomen) nam hij me mee het hotel in. Na een felle discussie met het hotelpersoneel accepteerde hij uiteindelijk toch de helft extra die ik bereid was meer te betalen. Hij snapte mij ook wel, alleen moet hij het verschil met zijn salaris bijleggen.
Toen hij weg was vertelde de receptioniste dat de toevoeging 'steeg' betekent. Op de site stond idd 'lane' achter het adres. Had ik niet opgeschreven, maar vraag me af of het Engelse woordje iets veranderd had.
Nu de adrenaline weg is valt het allemaal wel mee. Maar om het niet voor niets te hebben getypt plaats ik het toch.
Wel een erg leuk hotel trouwens. Ik zit hier mijn 3 laatste nachten in Vietnam.
vrijdag 19 augustus 2011
Cadeautje voor Manon
Vandaag is Manon jarig en ik wilde haar feliciteren op een beetje leuke manier. Ik had al wat videootjes geprobeerd (er is echt een goede reden waarom ik geen videoblogs gebruik), dus bedacht ik wat anders. Ik was niet tevreden over wat ik wel had, maar ging toch op zoek naar een internetcafé.
Onderweg liep ik voorbij één van de erg vele bars (waar de Vietnamezen luidruchtig van zich laten horen), stopte, liep terug en ben naar binnen gegaan. Ik vertelde de jongen achter de counter, wat ik wilde. Om een of andere reden aarzelde hij, maar toen ik hem quasi-smeekte zei hij dat het wel kon. Hij leidde me naar een kamertje en omdat ik me opeens afvroeg waar ik terecht was gekomen, maakte ik mijn verzoek nog eens duidelijk. Hij bevestigde het lachend en verwees me naar binnen.
Het was geen bar met een podium, maar een gebouw met kamers waarin je met eigen vrienden lekker los kunt gaan. Of alleen, kan ook. De kamer bestond uit 3 banken met kunststof kussens in rond een tafel, een eigen wc, een discobol en een karaokeset (met afstandsbediening in plastic ;). Er viel een last van mijn schouders. Ik zou gewoon alleen zijn, want ik had toch verwacht dat een paar Vietnamezen verveeld naar me zouden kijken.
Hij vroeg of ik ook wat wilde drinken en een pilsje leek me wel een goed idee. Hij kwam met 6 halve liters aan. Zo wanhopig zag ik er toch niet uit? Hij mocht er 5 weer meenemen. Gelukkig was die ene wel lauw.
Uit een boek heb ik een toepasselijke song gekozen en het resultaat plaats ik misschien nog wel. Hahahaha. Ze maken je stem trouwens vals. Misschien dat dronken Aziaten dan toch wel kunnen zingen.
Kookles, Food from Hué
Na de markt terug naar restaurant Waterland (echt waar :). Achterin was een tafel ingericht waar we gingen koken. Zij en nog een meisje demonstreerden en ik kon daarna aan de slag. We maakten 3 gerechten. Banh Khoai (een pannenkoek met Hué pindasaus), Nem chay (loempiaatjes op 2 manieren klaargemaakt, met een vissaus) en Bun Bo Hué (miesoep met rundvlees).
Telkens als een gerecht klaar was, aten we het samen op. Dwz het was redelijk veel en we kregen het ook niet op. Een vierde gerecht was er ook nog (met vis), maar het was te veel om ook nog op te eten. Ik heb van alle 4 de recepten, dus dit stukje Vietnam neem ik in elk geval mee naar huis.
Maandag heb ik nog een kookles. Dan Food from Hanoi. Die van vandaag was klein van opzet; ik was de enige deelnemer in een klein restaurantje. Die van maandag lijkt groter en is nogal wat duurder. Deze was in elk geval erg leuk.
Maandverband
donderdag 18 augustus 2011
Pagodes en graftombes
Veel foto's gemaakt. Als je je er een beetje in verdiept is het interessant. De meeste gebouwen zijn echter slecht onderhouden of weggebomadeerd. UN organisaties hebben wel eea hersteld, maar dit vormt een schril contrast met de oude gebouwen en ruïnes er naast.
Overal waren ook weer de opdringerige verkopers. Onder de toeristen was ook een Franse vrouw die ik allen maar erg chagrijnig heb zien kijken. Ze reageerde nogal bot tegen een oude vrouw die haar water wilde verkopen. De vrouw liep weg en kwam terug met een pakje maandverband. :)))
woensdag 17 augustus 2011
Rondje Hué
Dit is Minh. Hij fietste me naar verschillende locaties in Hué.
De cylclo rijders zijn heel handig. Ze maken gezellige praatjes met je en zijn heel volhardend. Ik vroeg Minh me naar de oude citadel te brengen. Onderweg heeft hij het gezellige praatje gehouden. Ik wilde vandaag niet zoveel, dus heb ik me lekker rond laten rijden. Wel veel voor betaald. Maar ja, 'veel' is nog steeds relatief.
Hij bracht me naar de citadel:
De oude citadel is de plek waar de keizers vroeger woonden. Het is oud en vooral vernietigd en herbouwd. Nog steeds wordt het gerestaureerd.
Minh bracht me ook naar een huis waar Ho Chi Ming ook gewoond heeft. Naar een bonsaïtuin, waar vooral sieraden werden verkocht. En naar een markt.
dinsdag 16 augustus 2011
De slaapbus
23 foto's en 2 video's
Hué!
maandag 15 augustus 2011
Pu Luong, maandag 15-8
10 km voor Ninh Binh nog het grootste tempelcomplex van Vietnam bekeken. Het vooral nog in aanbouw, maar de huizenhoge gouden Boeddha beelden staan er wel.
(Morgen alleen de foto's nog plaatsen.)
Pu Luong, zondag 14-8
Die dag hebben we van alles bekeken. We reden eerst naar de markt. Daar deed Sõn boodschappen voor lunch en diner. De gastvrouw van de komende homestay daar ontmoet; ze nam de ingrediënten mee, waaronder een levende kip (foto). We hebben veel kilometers gemaakt en veel plekken bekeken en overal foto's gemaakt.
Om half 1 kwamen we bij de tweede homestay. Toen werd net de kip geslacht. Dit huis was op dezelfde manier gebouwd en ingedeeld. Zij hadden het veel minder druk. Hoewel ze wel bezig bleven. Terwijl zij Kookten genoot ik van hun uitzicht; een vallei met rijstvelden met overal grote rotsen verspreid.
Om 1 uur zaten we aan tafel voor de lunch. Ze kookten met z'n drieën en de kip hoefde alleen stuk gehakt en gekookt, dus daar zat de tijd niet in. We kochten ook tofu en die was wel heel erg lekker klaar gemaakt. Ze hadden ook een dochter van 9. Mooi om te zien met welk gemak zij een kom rijst met stokjes naar binnen werkt.
We rustten tot 4 uur en hebben een wandeling door de valleien gemaakt. Mooie vergezichten en veel uitleg gekregen over alles dat daar groeit en bloeit. Sõn vertelde sowieso, gevraagd en ongevraagd, veel over het leven in Pu Luong.
Toen we bij het huis terugkwamen, zaten daar de Fransen die ook de trekking in Cat Ba deden. Zij waren net aan komen lopen met hun gids.
We aten met z'n achten een verscheidenheid aan gerechten. Heel erg lekker. Ook weer met bier. En rijstwijn en veel proosten en bijschenken.
De slaapplekken werden klaargemaakt. We sliepen weer vroeg. Net als de avond er voor heb ik nog even zitten kletsen met Sõn. Hij praatte meer en dan blijkt maar weer dat ook de Vietnamezen snel het effect van alcohol merken ;).
Pu Luong, zaterdag 13-8
Om half 3 kwamen we aan bij de 'homestay' voor die nacht. Ik heb kennis gemaakt met de gastvrouw en -heer. Aardige mensen, maar spreken alleen Vietnamees. Dus echt contact heb ik niet met ze gehad. Een vader en hun zoon woont bij hen. Het is hard werken voor deze mensen. Naar westerse maatstaven zijn ze arm. In het natuurreservaat is sinds 5 jaar electriciteit. Ze maken alles zelf met hetgeen ze uit de jungle halen. De huis staan op palen. Boven is 1 verdieping en 1 ruimte. Naast het huis staat een houten gebouw, de keuken, en een stenen met houten deel, voor wassen en wc. Alles van hout is heel kundig en ingenieus gemaakt. Alle huizen die er staan zijn op eenzelfde traditionele wijze gebouwd.
We rustten tot 4 uur en hebben toen een wandeling door de vallei gemaakt. Wat een geweldige plek. Er stroomt een rivier door de vallei. Het water wordt door een waterrad zeker 3 meter mee naar boven genomen, waar het in goten verder wordt verplaatst naar de plekken waar ze het nodig hebben. Met name de rijstvelden worden zo van water voorzien. De foto's geven een beeld, maar halen het niet bij de werkelijke schoonheid.
We aten met de familie. De avondmaaltijd bestond uit (een) vis, vissoep, gekookte groene papaja, muntsalade en rijst. Alles centraal op schalen en ieder doet met stokjes eten in een eigen bakje. We dronken bier bij het eten, maar er werd ook rijkelijk rijstwijn geschonken en geproost. Sõn beschermde me door mijn glaasje telkens niet helemaal te vullen (vond híj nodig ;).
Na het eten is het daar bedtijd. Ik was ook wel moe. De lokale bevolking vast ook, zij staan om 5 uur weer op.