Dank allemaal

Als laatste bericht wil ik even iedereen heel erg bedanken voor het meelezen en meeleven. Van verschillende kanten hoor ik dat ook mensen uit onverwachte hoek mij hebben gevolgd. Heel erg leuk. Bedankt. Het was erg leuk om te doen en dat kan ook makkelijk met zo'n vakantie. :))

de rode stip ben ik

Ik zag Ellen dus. Inderdaad leuke voor het blog. :)

 

 

2e mail van vriend Hùng

Aan het eind van mijn vakantie heb ik hem pas geantwoord. Ik vertelde hem ovet de dingen die ik gedaan heb. Hij wil graag gids worden en daar volgt hij een opleiding of cursus voor. 

-----

Dear Chis
Hallo , Hoe gaat het met Jou !

Thank for your email.
Now maybe, you coming back to your country. I thought you will not reply my email. now im very happy when I read your email. maybe You had great day in Viet Nam - a wonderful and friendly country.

With a long holiday, I also missed my family such as you. I met a lot of Dutch in Sa Pa. I said '' hallo , hoe gaat het met jou " and I saw they ware very please such as you wrote :  "Chào Hùng" I surprised.

Everything is good, however a little busy. when i met you at Đặng Trung Hotel. I just have come to Sa Pa 1 week. and everything is very new with me from life, people, climate...and I have begun to speak English. it is different with that I studied at my school. and You help me very much. now I can speak English self - confident. I studying French with 2 person in m hotel. they also fervent and kind like you.

One tomorrow maybe I will go around the World . that is my hope from childhood.  and sure visit to Holland, country of Tulip flower,
windmills, total football - orange wind , and my idol Vandersar.

you will warmly welcome me, good friend ?

Goodluck for you and your family . if have chance please come to Việt Nam again when I will your tourguide.

Sincerely
Văn Hùng Lê

Laatste stukje

Kijken naar vreemde bagage

Dat was lekker!

Op Changi, het vliegveld van Singapore.

Boardingline :)

Bij balie 12

De tas van Ellen is gevuld. Ik ben klaar om mijn bagage af te geven en mijn boardingpass te halen. :)

Terugreis begonnen

Nu ben ik onderweg naar het vliegveld. Over 30 uren ben ik weer in Groningen.

Het filmpje

Manon is al 3 dagen niet meer jarig. Bovendien is de laatste avond in Hanoi het enige moment dat ik dit filmpje nog ongegeneerd kan vertonen. De felicitatie.

Vluchtschema terugreis

Niet in de war raken.
De terugreis staat onder de streep. :)

Kookles: Food from Hanoi

Vanochtend heb ik weer een kookles gevolgd. Zeer informatief, ook leuk, maar niet half zo lekker als de vorige. Deze was meer culinair, waardoor we (ik en een Japanse) creatieve varianten op traditionele gerechten hebben gemaakt.

We gingen eerst naar de markt daar hebben we uitgebreide uitleg gehad van de Australische eigenares van het kookcentrum. Het scheelt toch wel hoor, als iemand je iets vertelt die goed Engels spreekt. Ik kocht er nog een fles 1ste klas visolie. Een ingrediënt dat in bijna elk Vietnamees gerecht voorkomt. Dus zet de pannen maar vast klaar. O ja, we hebben nog geroosterde zijderupsen gegeten, een delicatesse hier. En ook vers, ze vonden niet fijn in de pan. "Quick, make picture, funny.", zei de Vietnamese kok.

De kookles was ook leuk en eenvoudig. De Vietnamese keuken staat om zijn eenvoud bekend. We vonden beiden de loempiaatjes (met mayo) en een varkensvleesgerecht (met voornamelijk vet) niet echt lekker. De salade van de bladeren van de bananebloem en met o.a. reepjes varkensoor (eindelijk een keer gegeten) was wel erg lekker. Die had ik ook al een keer in een restaurant gegeten, maar dan met groene papaja. Vooral de dressing is erg lekker, en ook de varkensoor.

Terug in Hanoi

Zaterdag voelde ik het aankomen: de dunne. 's Avonds nog over de avondmarkt gelopen.

De avondmarkt heeft een lengte van 4 blokken en 3 wordt avonden achter elkaar gehouden. De kraampjes staan midden op straat in een dubbele rij en er lopen zoveel mensen dat je je alleen maar schuifelend kunt voortbewegen. En dan denk je, 'even geen brommers', maar niet heus dus ;). Er werden alleen prullaria verkocht en veel nep-merk tasjes, t-shirts, onderbroeken, broeken. Ook veel hoesjes voor mobieltjes, goedkope sierraden en veel plastic speelgoed. Kortom veel van niks.

Toen 'de dunne' me overviel (ging net goed hoor) ben ik snel naar het hotel gegaan; die nacht bijna niet geslapen en de hele zondag op bed gelegen. (Annelies, de Loperamide en ORS hebben hun werk goed gedaan). Zondagavond heb ik weer wat gegeten, maar het smaakte me nog niet.

Mr. Cabdriver

Dus ik ben met het vliegtuig naar Hanoi gevlogen. Goh, wat is dat een verademing. De nachtelijke tochten in bewegende voertuigen (trein en bus) zijn me niet goed bevallen. Nu hoefde ik alleen maar een uur te wachten, een uur te vliegen en een uur in de taxi te rijden.

De taxirit had iets korter gekund. Ik heb weer aan Marieke's opmerking 'de leukste ervaringen zijn de onverwachte, als er iets mis gaat' gedacht.

Op aanraden van zowel mijn vorige als mijn nieuwe hotel (ik had telefonisch gereserveerd), had ik de naam en het adres van het hotel op een papiertje geschreven en aan de taxichauffeur laten zien. De chauffeur was een jaar of 20 en sprak geen woord Engels. Behalve het woord 'beautiful', toen hij mooie meisjes op straat zag. Hij slingerde daar nogal bij en reed al wat roekeloos, maar omdat het verkeer in Vietnam overwegend langzaam rijdt, maakte ik me geen zorgen op de achterbank.

Hij bekeek het papiertje en kende het adres niet. Hij belde (http://www.youtube.com/watch?v=33LTaXldIL8), wat bij toeval opnam, omdat die zo hard in de tfn schreeuwde. We reden een uur. Ik kreeg de indruk dat hij toch niet wist waar het was, dus ik laat met mijn lang-leve-de-iPhone de kaart zien met de pin van de locatie van het hotel. Hij voelt nattigheid, want hij maakt woeste gebaren. Hij blijft toch zoeken in de buurt waar we zijn en vind het adres waar geen hotel staat. Het is een buitenwijk van Hanoi. Hij belt weer en het wordt duidelijk. Er zijn twee straten met dezelfde naam.

Een taxichauffeur rijdt in Hanoi al behoorlijk gewaagd. Maar een nijdige taxichauffeur nog veel gewaagder. Het verwonderde me echt dat hij niets of niemand heet geraakt. Hij kreeg dingen voor elkaar die ik niet voor mogelijk had gehouden. Bijv. bij een kruising van 3 á 4 banen brommers, bussen en auto's, zonder te stoppen links afslaan. Zij stopten stuk voor stuk, of beter: minderden allemaal vaart en reden om ons heen. Was best gaaf. En dat dan tig keer achter elkaar.

Onderweg heeft hij zijn frustratie en woede ook meermalen op peil gehouden door op mijn papiertje iets toe te voegen. Zijn woede werd wel vervelend. Uiteindelijk begreep ik dat bij mijn adres de toevoeging 'nga' ontbrak. Ik keek nog eens op de website van het hotel en daar stond de toevoeging niet. Zijn rijstijl wilde ik graag filmen, maar wilde hem ook niet provoceren.

Veel km's later kwamen we bij het juiste hotel aan. Omdat ik geen $5 extra wilde betalen (we waren 15 overeengekomen) nam hij me mee het hotel in. Na een felle discussie met het hotelpersoneel accepteerde hij uiteindelijk toch de helft extra die ik bereid was meer te betalen. Hij snapte mij ook wel, alleen moet hij het verschil met zijn salaris bijleggen.

Toen hij weg was vertelde de receptioniste dat de toevoeging 'steeg' betekent. Op de site stond idd 'lane' achter het adres. Had ik niet opgeschreven, maar vraag me af of het Engelse woordje iets veranderd had.

Nu de adrenaline weg is valt het allemaal wel mee. Maar om het niet voor niets te hebben getypt plaats ik het toch.

Wel een erg leuk hotel trouwens. Ik zit hier mijn 3 laatste nachten in Vietnam.

Hué - Hanoi

De Boarding lounge van het vliegveld van Hué.

Cadeautje voor Manon

Vanmiddag heb ik lekker op een terras gezeten, een cola en een pilsje gedronken en zinnige dingen opgeschreven. 

Vandaag is Manon jarig en ik wilde haar feliciteren op een beetje leuke manier. Ik had al wat videootjes geprobeerd (er is echt een goede reden waarom ik geen  videoblogs gebruik), dus bedacht ik wat anders. Ik was niet tevreden over wat ik wel had, maar ging toch op zoek naar een internetcafé. 

Onderweg liep ik voorbij één van de erg vele bars (waar de Vietnamezen luidruchtig van zich laten horen), stopte, liep terug en ben naar binnen gegaan. Ik vertelde de jongen achter de counter, wat ik wilde. Om een of andere reden aarzelde hij, maar toen ik hem quasi-smeekte zei hij dat het wel kon. Hij leidde me naar een kamertje en omdat ik me opeens afvroeg waar ik terecht was gekomen, maakte ik mijn verzoek nog eens duidelijk. Hij bevestigde het lachend en verwees me naar binnen.

Het was geen bar met een podium, maar een gebouw met kamers waarin je met eigen vrienden lekker los kunt gaan. Of alleen, kan ook. De kamer bestond uit 3 banken met kunststof kussens in rond een tafel, een eigen wc, een discobol en een karaokeset (met afstandsbediening in plastic ;). Er viel een last van mijn schouders. Ik zou gewoon alleen zijn, want ik had toch verwacht dat een paar Vietnamezen verveeld naar me zouden kijken.

Hij vroeg of ik ook wat wilde drinken en een pilsje leek me wel een goed idee. Hij kwam met 6 halve liters aan. Zo wanhopig zag ik er toch niet uit? Hij mocht er 5 weer meenemen. Gelukkig was die ene wel lauw.

Uit een boek heb ik een toepasselijke song gekozen en het resultaat plaats ik misschien nog wel. Hahahaha. Ze maken je stem trouwens vals. Misschien dat dronken Aziaten dan toch wel kunnen zingen.

Kookles, Food from Hué

Ik heb vanochtend kookles gehad. Eerst naar de markt. Om 8 uur al. Hoewel dat redelijk laat is, aangezien de markt al om 4 uur begint.  Mijn kokkin kocht groente, vlees en garnalen en legde van alles uit over hetgeen ze kocht en wat er in de buurt lag. 

Na de markt terug naar restaurant Waterland (echt waar :). Achterin was een tafel ingericht waar we gingen koken. Zij en nog een meisje demonstreerden en ik kon daarna aan de slag. We maakten 3 gerechten. Banh Khoai (een pannenkoek met Hué pindasaus), Nem chay (loempiaatjes op 2 manieren klaargemaakt, met een vissaus) en Bun Bo Hué (miesoep met rundvlees). 

Telkens als een gerecht klaar was, aten we het samen op. Dwz het was redelijk veel en we kregen het ook niet op. Een vierde gerecht was er ook nog (met vis), maar het was te veel om ook nog op te eten. Ik heb van alle 4 de recepten, dus dit stukje Vietnam neem ik in elk geval mee naar huis. 

Maandag heb ik nog een kookles. Dan Food from Hanoi. Die van vandaag was klein van opzet; ik was de enige deelnemer in een klein restaurantje. Die van maandag lijkt groter en is nogal wat duurder. Deze was in elk geval erg leuk.

Maandverband

Het maffe bij het maandverband incident, was dat ik de enige was die het zag gebeuren. Ik moest er hard om lachen. De Franse vrouw niet. Ze reageerde hetzelfde als bij het flesje water. Toen de oude vrouw (het was een tandeloos krom klein vrouwtje) haar aanraakte met het pakje maandverband, rukte ze haar arm weg en bond het vrouwtje in. Ik ben haar blijven volgen. Ze lachte zelf niet. Ik kon niet zien dat ze er schik in had. Het leek alsof ze serieus was. Ze had het pakje gevraagd aan een ander oud vrouwtje, die het uit haar winkelvoorraad haalde. Onderling heb ik ze ook niet zien lachen. Als ze al de draak met haar staken, was dat niet te zien. Dat heb ik trouwens Vietnamezen helemaal niet zien doen met toeristen. Of nu juist wel?

Pagodes en graftombes

Vandaag ben ik met een boot en veel andere toeristen met een gids langs enkele belangijke pagodes en graftombes van keizers die in de 19e eeuw (de dynasty eindigde in 1931).

Veel foto's gemaakt. Als je je er een beetje in verdiept is het interessant. De meeste gebouwen zijn echter slecht onderhouden of weggebomadeerd. UN organisaties hebben wel eea hersteld, maar dit vormt een schril contrast met de oude gebouwen en ruïnes er naast.

Overal waren ook weer de opdringerige verkopers. Onder de toeristen was ook een Franse vrouw die ik allen maar erg chagrijnig heb zien kijken. Ze reageerde nogal bot tegen een oude vrouw die haar water wilde verkopen. De vrouw liep weg en kwam terug met een pakje maandverband. :)))

Rondje Hué

Na aankomst heb ik om de hoek gegeten, bij een tentje die Hang Me heet. Ik heb me door de naam niet laten tegenhouden. Alles wat ik op de menukaart met foto's aanwees schudde Me haar hoofd. Dit gerecht was erg lekker volgens haar. En dat klopte. Het was van rijstmeel en gepureerde garnalen gemaakt.



Dit is Minh. Hij fietste me naar verschillende locaties in Hué.

De cylclo rijders zijn heel handig. Ze maken gezellige praatjes met je en zijn heel volhardend. Ik vroeg Minh me naar de oude citadel te brengen. Onderweg heeft hij het gezellige praatje gehouden. Ik wilde vandaag niet zoveel, dus heb ik me lekker rond laten rijden. Wel veel voor betaald. Maar ja, 'veel' is nog steeds  relatief.

Hij bracht me naar de citadel:




De oude citadel is de plek waar de keizers vroeger woonden. Het is oud en vooral vernietigd en herbouwd. Nog steeds wordt het gerestaureerd.

Minh bracht me ook naar een huis waar Ho Chi Ming ook gewoond heeft. Naar een bonsaïtuin, waar vooral sieraden werden verkocht. En naar een markt.

Hué

Net aan gekomen in hotel.

De slaapbus

Het nieuwe rijden met comfort voor de passagier is helemaal vreemd voor de chauffeur van de Vietnamese nachtbus. En dat is zacht uitgedrukt. Noodstops. Toeteren. Plotseling uitwijken. De weg zelf werkt ook niet mee. Geloof me. Daar helpt zelfs geen rijstwijn tegen. Geloof me. Ik blijf wel in mijn ligplaats liggen, dat dan weer wel.

23 foto's en 2 video's

Ik heb een paar van veel meer foto's en video's geplaatst. Ze geven een klein beetje het gevoel weer van zoals het werkelijk was. De rust, puurheid en eenvoud zijn niet op een foto vast te leggen.

Hué!

Met nog een week te gaan Vertrek ik morgen verder naar het zuiden. Met de bus (soft sleeper) ga ik naar deze voormalig keizerlijke stad. Ik vertrek om 21:30 en kom er om 08:00 uur aan.

Pu Luong, maandag 15-8

Na een bord gebakken rijst met ei zijn we snel vertrokken. We hebben vooral kilometers gemaakt. Onderweg wel veel foto's en filmpjes gemaakt. Minder vaak gestopt dan op de heenweg. Was wel een leuke reis weer. Heel andere route. We stopten nog bij spelende jochies die nog leuk op de foto staan. En een behoorlijk onder water gelopen weg. Sõn is er doorheen gereden. Ik heb slootje gesprongen.

10 km voor Ninh Binh nog het grootste tempelcomplex van Vietnam bekeken. Het vooral nog in aanbouw, maar de huizenhoge gouden Boeddha beelden staan er wel.

(Morgen alleen de foto's nog plaatsen.)

Pu Luong, zondag 14-8

Rond 8 uur ontbeten, alleen, de rest had al gekookte rijst gegeten. Sõn maakte gebakken mie met varkensvlees en groenten voor mij.

Die dag hebben we van alles bekeken. We reden eerst naar de markt. Daar deed Sõn boodschappen voor lunch en diner. De gastvrouw van de komende homestay daar ontmoet; ze nam de ingrediënten mee, waaronder een levende kip (foto). We hebben veel kilometers gemaakt en veel plekken bekeken en overal foto's gemaakt.

Om half 1 kwamen we bij de tweede homestay. Toen werd net de kip geslacht. Dit huis was op dezelfde manier gebouwd en ingedeeld. Zij hadden het veel minder druk. Hoewel ze wel bezig bleven. Terwijl zij Kookten genoot ik van hun uitzicht; een vallei met rijstvelden met overal grote rotsen verspreid.

Om 1 uur zaten we aan tafel voor de lunch. Ze kookten met z'n drieën en de kip hoefde alleen stuk gehakt en gekookt, dus daar zat de tijd niet in. We kochten ook tofu en die was wel heel erg lekker klaar gemaakt. Ze hadden ook een dochter van 9. Mooi om te zien met welk gemak zij een kom rijst met stokjes naar binnen werkt.

We rustten tot 4 uur en hebben een wandeling door de valleien gemaakt. Mooie vergezichten en veel uitleg gekregen over alles dat daar groeit en bloeit. Sõn vertelde sowieso, gevraagd en ongevraagd, veel over het leven in Pu Luong.

Toen we bij het huis terugkwamen, zaten daar de Fransen die ook de trekking in Cat Ba deden. Zij waren net aan komen lopen met hun gids.

We aten met z'n achten een verscheidenheid aan gerechten. Heel erg lekker. Ook weer met bier. En rijstwijn en veel proosten en bijschenken.

De slaapplekken werden klaargemaakt. We sliepen weer vroeg. Net als de avond er voor heb ik nog even zitten kletsen met Sõn. Hij praatte meer en dan blijkt maar weer dat ook de Vietnamezen snel het effect van alcohol merken ;).

Pu Luong, zaterdag 13-8

We vertrokken om 8 uur. Hebben vele uren gereden. Achterop de scooter heb ik gekeken om zoveel mogelijk te zien. Ik heb nog een bericht geplaatst, daarna kon Sõn, mijn gids, wel bellen en ik had geen verbinding meer.

Om half 3 kwamen we aan bij de 'homestay' voor die nacht. Ik heb kennis gemaakt met de gastvrouw en -heer. Aardige mensen, maar spreken alleen Vietnamees. Dus echt contact heb ik niet met ze gehad. Een vader en hun zoon woont bij hen. Het is hard werken voor deze mensen. Naar westerse maatstaven zijn ze arm. In het natuurreservaat is sinds 5 jaar electriciteit. Ze maken alles zelf met hetgeen ze uit de jungle halen. De huis staan op palen. Boven is 1 verdieping en 1 ruimte. Naast het huis staat een houten gebouw, de keuken, en een stenen met houten deel, voor wassen en wc. Alles van hout is heel kundig en ingenieus gemaakt. Alle huizen die er staan zijn op eenzelfde traditionele wijze gebouwd.

We rustten tot 4 uur en hebben toen een wandeling door de vallei gemaakt. Wat een geweldige plek. Er stroomt een rivier door de vallei. Het water wordt door een waterrad zeker 3 meter mee naar boven genomen, waar het in goten verder wordt verplaatst naar de plekken waar ze het nodig hebben. Met name de rijstvelden worden zo van water voorzien. De foto's geven een beeld, maar halen het niet bij de werkelijke schoonheid.

We aten met de familie. De avondmaaltijd bestond uit (een) vis, vissoep, gekookte groene papaja, muntsalade en rijst. Alles centraal op schalen en ieder doet met stokjes eten in een eigen bakje. We dronken bier bij het eten, maar er werd ook rijkelijk rijstwijn geschonken en geproost. Sõn beschermde me door mijn glaasje telkens niet helemaal te vullen (vond híj nodig ;).

Na het eten is het daar bedtijd. Ik was ook wel moe. De lokale bevolking vast ook, zij staan om 5 uur weer op.

Terug in het hotel

Vanmiddag tegen 5 uur bij het hotel teruggekomen en opnieuw ingechekt. Tegen 8 uur gegeten en begonnen met schrijven voor het blog. Mijn aantekeningenboekje ben ik ergens vergeten, maar het zit nog vers in mijn geheugen. Ik plaats morgen dag 2 en 3, denk ik. En hopelijk ook de foto's.

Einde stilte

De rust en de stilte zijn weer voorbij. Ik zit nu na 3 uur rijden aan een Bia Hoi Viet Ha. Sõn heeft net 2 drakenvruchten gehaald. Ze zijn echt heel bijzonder. O ja de foto's zeggen later meer dan woorden, over wat ik de afgelopen dagen gezien heb.

Nog 15 km

130 km achterop een scooter

:))

3 dagen natuur reservaat

Morgen vroeg ga ik naar Pu Luong, een natuur reservaat. Ik blijf er 3 dagen en slaap bij de stammen die in het park wonen. Ik ga met een gids en het lijkt erop dat we samen gaan, maar je weet het maar nooit. We zullen niet alleen zijn daar, maar hoewel het weekend is zou de drukte wel meevallen.

Ik zal er gaan wandelen, zwemmen onder een waterval, lokaal eten eten en volgens de getuigschriften van voorgangers ("Vergeet Sapa, ga hiken in Pu Luong!") wordt het de tocht van mijn leven. Daar heb ik wel zin in :)).

Meer info over het park:
http://www.activetravelvietnam.com/nationalparks/north_centre_coast/Pu_Luong_Nature_Reserve.html.

Aanvullingen

Bij de berichten van gisteren en vandaag is bij het plaatsen van alles mis gegaan. Als je ze al had gelezen, moest je dat misschien nog een meer doen. Ik heb er ook wat foto's bij gezet.

Fotoos op Flickr

De foto's staan erop. Slechts 2 videootjes, dankzij de ADSL, Celeron processor 2,66 GHz, 248 Mb ram, XP en virtueel-geheugen-tekort-meldingen. It is as it is. De tijd ging best snel om. Zonder extra geheugenkaartje kan ik nu verder. (Had ik het nu toch maar gedaan, Derk ;).

De foto's die ik upload bij Flickr staan in aflopende volgorde van uploaden. Dus niet op volgorde van het maken. Kan verwarrend zijn

In de set Vietnam is dat laatste wel het geval. De set heeft echter 2 nadelen: de video's staan er niet bij en de set zal vaak minder actueel zijn dan de Photostream-pagina.

De link naar de set: http://www.flickr.com/photos/66059500@N00/sets/72157627413962148/

Door Ninh Binh

Ik wilde lopend naar het gebied waar meer backpackers zijn. Nadat ik door had dat ik niet goed liep zag ik op een muur 'xé om' staan. Er zaten wat mensen onder een afdakje, ik zag een scooter en ik vroeg of ik met een scooter mee kon. Veel Vietnamese woorden en het gebaar dat ik maar even bij ze moest gaan zitten. Ze waren erg geinteresseerd in mij en waar ik naar toe wilde. Ik liet een kaartje in de gids zien en ze gingen bellen. Ik kreeg een bosje lichee's in min handen gedrukt. En heb lekker zitten gebaren, kletsen en pellen.

De eerste scooter werd al snel weer weggestuurd. Ik moest blijven zitten. De tweede sprak Engels en bood me aan in zijn hortel te overnachten of een trip te regelen. Hij was veel goedkoper dan het hotel waar ik in zit.

De vrouw die me de lichee's gaf, bleek niet getrouwd en zag wel wat in mij. Gaaf dergelijke hilariteit. Toen ik vertelde dat ik getrouwd was speelde ze teleurstelling. De scooterrijder hielp veel mee. Zo'n onverwacht contact is toch altijd weer leuk. Hier in Ninh Binh wordt voortdurend 'hello' geroepen. Vooral kinderen die vervolgens giechelend verder gaan. Zo is het makkelijk om hier maar met een glimlach te blijven rondlopen.

Ik bood beschamend te weinig voor de rit naar het gebied, maar we kwamen er wel uit. Hij bracht me naar het in de Lonely Planet aangeraden hotel.
Daar heb ik rondgelopen opzoek naar een internet café en een winkel voor een sd-kaart. Ze kijken naar mijn (bijna volle) kaartje alsof ze nog nooit één gezien hebben; zal dus wel niet. Beloofde al niet veel goeds en heb er ook geen gevonden.

Nu zit ik in het aangeraden hotel en heb eerst al mijn foto's en filmpjes op een usb-stick gezet; duurde ongeveer een uur. Nu ben ik 35 foto's aan het uploaden; duurt nu al meer dan een uur.

Hoa Lu

Hoa Lu

Hoa Lu is Vietnam's hoofdstad van weleer. Na verschillende oorlogen bestaat er bijna niets meer van. Ik bekeek één van de twee tempels en heb een klimpartij van 20 minuten (80 meter) gemist. Dit zou een overzichtsbeeld hebben gegeven van de verdwenen stad. dat krijg je zonder boek.

Op het tempelterrein zag ik een parasol staan met 'Dutch Lady' erop. Eronder zaten pubers foto's te bewerken. De computer stond op een tafel zonder omhulsel met een ventilator er op gericht :).

Hang Mua

Ik verwachtte een gids te krijgen die ook reed. Vandaar dat ik mijn 'boek' in het hotel liet. Daarom beschikte ik alleen over de info die ik mij kon herinneren. Bij deze niets. Er was een pagoda op de berg en er was een hele lange trap er naartoe.

Dat de attractie juist een grot was, had ik niet in de gaten. Ik klom de trap op. De 2 Spanjaarden uit het hotel waren er ook en nog een paar toeristen. Ook hier was het erg rustig.



De trap was stijl en met de hoogte verdwenen ook de mooie gelijkmatige treden. Het uitzicht was  erg mooi. Telkens als ik weer een stuk hoger was veranderde het beeld dat ik zag. Helemaal bovenaan was een plek waar offers lagen en wierrook al lang uit was. En ik was weer doorweekt van het zweet. Het wennen aan de warmte heeft veel meer te maken dat ik er minder last van heb, dan dat ik minder ga zweten.

Vanaf hier zijn we naar Hoa Lu gereden. Vlak bij de ingang heb ik eindelijk mijn eten (geit, koriander, mint, gebakken groente) in rijstpapier gerold en in een saus gedipt. Heerlijk. er is een foto van.

Bich Dong Pagoda

Bich Dong bestaat uit 3 grottempels, die onder elkaar liggen en met trappen van zeg 100 en 50 treden te bereiken zijn. Bij de bovenste stond een bordje met 'climb up'. Geen trap, maar rotsen. Ik was de enige daar en ben gaan klimmen. Met slippers aan, het regende zacht en klei tussen de rotsen was het behoorlijk glad. Ik had echt al mijn aandacht nodig voor elke stap. Bovenaan was niets behalve een mooi uitzicht en voldoening.



Een durianboom. Nooit eerder gezien of maar gedacht dat die megavruchten zo aan boom groeiden. Ik wil er graag één proberen, maar ze worden steeds al voorgesneden aangeboden, met vliegen enzo. Wie weet gaat het nog gebeuren.

Tam Coc

Dit gebied staat vrijwel geheel onder water. Het is erg toeristisch, maar nog niet om de tijd dat ik er was. Toeristen worden met bootjes rondgevaren. De roeier achterin beschikt over een verbluffende roeitechniek. Naast het roeien met de armen/handen, kunnen ze het ook met de benen/voeten (filmpje volgt).

Het gebied is heel erg mooi. Grote kalkstenen rotsen met rijstvelden en een vaarroute. De boot vaart rustig. Het enige geluid zijn de peddels in het water, de krekels, eenden en af en toe een grote slak die tegen de onderkant van de metalen boot tikt. De route is 2 km lang. Voor 100 is hij nog een extra 2 km doorgevaren. Daar heb ik geen toerist meer gezien. Alleen op het water werkende mensen. Een optimaal Vietnamees beeld. En stilte! als even stopte met roeien.

Bij het officiële einde begon hetgeen waarvoor de Lonely Planet had gewaarschuwd. Ik had me er van te voren bij neergelegd dat ze je proberen geld afhandig te maken. Die 100 was daar onderdeel van. Ze dringen erg aan om iets te kopen. Ik kocht een blikje caramel-achtige ijsthee. De verkoopster drong aan ook voor de roeier iets te kopen. Hun truc is dat hij dat later voor de helft weer terug verkoopt. Ik heb heel erg geduldig voet bij stuk gehouden over de prijs. En bleef lachen. Trok mijn blikje open en ben lekker gaan drinken. Wees gerust. Ze kreeg voldoende.

Op de terugweg hadden we 2,5 uur gevaren. Toen ging de kist open die in zijn boot stond. Daar zit de waar in die hij verkoopt. Ook dit was onderdeel van de waarschuwing. Ik ben er eens voor gaan zitten en heb mijn souvenirs aangevuld. Er zijn mensen (ook hier in het hotel) die vanwege de geldklopperij (ze kunnen echt aandringen) niet gaan. Tja, mij heeft het al met al €13 euro gekost; veel geld hier in Vietnam. Het heeft me een geweldige tocht, zonder ergernis, opgeleverd.

Dagtocht met een xé ôm

Vandaag een dagtocht gemaakt naar 4 locaties. Achterop een brommer met mijn eigen privé bestuurder. Telkens als ik ergens in, heen of op ging, bleef hij wachten. Hij kende de mensen die daar werken of rondhangen, dus heel erg vind hij het geloof ik niet. Hij sprak geen Engels. Het maakte weinig uit. We vertrokken om 8:30 en waren om 16:00 terug.

Onverwacht Feestje

Gisteravond werd ik, na een blokje om, achterop de scooter gevraagd bij een jongen van het hotel. Geen idee waar we heen gingen, maar we stopten om de hoek (!). Daar waren nog 3 toeristen en verder allemaal Vietnamezen voor deur van een ca phé. Let' party, zei iemand, maar het bier bleek op.

We stapten allemaal weer op de scooter en reden naar een 2e plek een straat verder. Daar ook niet. Op een 3de plek was het vol, maar het terras werd uitgebreid bij de buren voor de deur. Plastic tafels, stoelen en kannen bier verschenen. Een groenteomelet ("Good for men, hèhè. With medicine vegetable"), tofublokjes, mandjes vol mintblaadjes, doppinda's en sausjes werden op tafel gezet. Ondertussen werden de bierglazen met wat bier bierschoon gemaakt.

We aten, praatten luidruchtig, volgens goed Vietnamees gebruik, en proostten bij elke slok. Na een paar slokken werd het glas weer bijgevuld. Geen idee hoeveel we dronken dus. Maar het was een licht plaatselijk biertje, dus we konden rusten doorproosten.

Terug bij het hotel gebakken kip met groenten gegeten en vroeg gaan slapen.

Facebook

De berichten van dit blog verschijnen ook op Facebook. Hier in Vietnam is FB echter geblokkeerd. Geen idee waarom, alles is verder beschikbaar. Ik kan daarom niet reageren op de reacties daar. Ik krijg er wel mailtjes van. They're not totally in vain ;)

Net aangekomen

In de bus kwam al een 'hotel pusher' (niet onaardig bedoeld). Op het busstation stonden er meer. Ik ben met 1 meegelopen die in de reisgidsen wordt genoemd. 2 Spanjaarden maken zich druk om van alles. Ik zit hier lekker op een bank en wacht rustig af. Beetje typen ondertussen...

Touringbusje

Kleine mensen hebben kleine bussen.

Bus, boot, bus, bus

In Hai Phong met een bus naar het busstation gereden. In die bus zat een NL gezin met 3 dochters (5, 7, 9). Die hadden het ook prima naar hun zin. Nu werden degenen die naar Ninh Binh gaan in een andere bus gezet. En het duurt en wordt steeds warmer. De anderen gaan weer naar buiten. Ik ga ook maar eens.

Naar Ninh Binh

Mail uit Sapa

Vanochtend kreeg ik onverwacht een mail uit Sapa. Hij van 1 van de receptionisten van het hotel waar ik de laatste dag een tijd mee gesproken heb. Ik deel de mail; hij is echt gaaf:

Dear Chis !
Im Hùng . thanks for your picture and give me chain to meet you at
SaPa. you are friendly and kind. you taught me English, Dutch. I said
another Dutch " I have a friend Dutch, he is Chis and from him I
understand more about your country and people " . I hope you please
about that. you can contact with me by yahoo : hung_27 or this
gmail. but i use internet somtimes. my mobile phone : +8498255699
Viet Nam and me are always warmly welcome Chis.
Thanks again !
Hùng

Cat Ba National Park

Vandaag heb ik Nationaal Park gezien. Om 6 uur opgestaan. Ik had een wekker gezet, maar dat is hier niet nodig. Bijna iedereen is vroeg wakker en dat zal iedereen weten ook. Met de openbare bus naar het park. Had ik nog niet gedaan en dat is leuk. Onderweg pikken we niet alleen mensen op, maar ook dozen en zakken. Die worden dan een eind verderop weer opgewacht en er uit gehaald. Jammer dat ik er niets van versta. Het is een heel sociaal gebeuren; op zo'n eiland kent iedereen elkaar natuurlijk.

De tocht door het oerwoud was redelijk zwaar. Over 5 bergen en ik heb al mijn vocht uitgezweet. Tijdens het wachten op de bus bedacht ik dat ik geen deo had opgedaan. Ik dacht aan vochtplekken rond mijn oksels.  Ha. Mijn t-shirt en broek waren van voor tot achter zeiknat. Mijn armen en benen dropen van het zweet. Mijn handen waren na een uur gerimpeld alsof ik in bad had gelegen. Heel vaak nieuwe antimug gespoten; veel muggen.  Het lag niet aan mij de andere 3 (Belg en Fransen) hadden hetzelfde. Het had nog geregend tot we er aankwamen. Hoe vochtig het was kun je ook zien aan de waas op de foto. M'n telefoon was nogal dampig van binnen. 

Zo'n jungle is wel geweldig hoor. Heel veel spinnen gezien. En groen. Vooral groen. Ik denk dat ik 5 bloemen heb gezien. En vuurrode krabben. O en ook nog anderen flora en fauna. Het was 8 km berg op en af en 7 km vlak. Lonely Planeten schrijft: 'a trekking not to be taken lightly'. Het laatste uur was zo glibberig en de rotsen zo puntig dat je daar echt niet moet komen te vallen. Let wel: er komen massa's toeristen die die ene trekking doen. En de gids loopt hem 5x per week, jaar in jaar uit. 

Heel lekker geluncht Viet Hai (zie kaartje eerder) en met een bootje naar een strandje gevaren en gezwommen in warm water.

Huishoudelijke mededelingen

Om de boel een beetje op chronologische volgorde te houden, plaats ik soms berichten tussen de oudere Posts. Mocht je dat ver eland vinden. Abonneer je dan (met je e-mailadres) dan krijg je een mail van elke wijziging. Handig. Mocht je dat vervelend vinden, tja, dan kijk je elke dag alles bij langs of er iets tussen zit dat je nog niet hebt gezien.

De foto's die ik met mijn camera maak ( de foto's in de rechter kantlijn) plaats ik af en toe als ik een internetcafé in kan. Dat is eens in de zoveel tijd. De foto's die ik dan plaats lopen dus niet synchroon met de berichten die ik plaats; die zijn vaak real-time, omdat ik die kan mailen en ik vrijwel altijd over internet beschik. O en de foto's die in de blog berichten staan, maak ik met m'n telefoon. Die worden dus ook direct geplaats, als het Ich voordoet (real-time).

De schelpen

Zoals de gamba's zeer meevielen. Zo voldeden de schelpen helemaal aan de verwachting. Zeg maar.

Drijvend visrestaurant

Ik zit in een drijvend restaurant. Ik wilde vis eten, maar die waren allemaal erg groot. O ja. Je kiest je eten levend hier. Ik heb niet moeilijk gedaan en heb 3 soorten schelpdieren gekozen. Het is niet druk (ik ben alleen). De koks werden direkt aan het werk gezet. De foto's van mijn maal volgen. Ik zit in het restaurant waarvan ik dacht dat het Bé heette. De koks zijn sneller dan ik kan typen. Het ruikt heerlijk.

Scooter

Vandaag heb ik een scooter gehuurd. Hier is het lekker rustig en kan ik lekker oefenen. Gaat prima. Heb het ding goed onder controle en voel me er vertrouwd mee.

In Hanoi is het veel drukker dan hier. Ze rijden daar wel dwars door elkaar, maar het voordeel is wel dat alles 20 km per uur rijdt. Lijkt me wel prima. Ik reed uiteraard op het heetste moment van de dag. Ik heb me nog nooit zo vaak en dik ingesmeerd :)).

De wegen op dit eiland zijn kilometers lang zonder een afslag. Eigenlijk wilde ik vandaag naar het nationaal park rijden en met een gids rondgeleid worden. Maar de weg er naar toe is zo gruwelijk slecht, dat die 21 km heen (en ook weer terug) veel te veel tijd kosten. Rijen is leuk, maar ik kom voor dat park.

Zeezicht

Nieuw hotel. Goedkoper en met uitzicht op zee. Foto vanaf balkon:

De zonsondergang

Boottochtje

Gistermiddag heb ik op een paar terrasjes gezeten. Lekker uit de zon een pilsje en een echte espresso. De koffie die hier gedronken wordt heeft een soort mokka-achtige smaak. Wel lekker, maar een echte espresso is toch lekkerder. Ik heb wat gelezen en gekeken. 

Tegen 4 uur ben ik bij het water gaan zitten. Een soort boulevard. Op een bankje. Ik heb foto's en filmpjes gemaakt.  Toen het wat begon te schemeren kwam er een man naar me toe en bood aan me voor 50 rond te varen. Ik dacht een moment na. Er liggen 5 drijvende restaurants in de haven en ik was van plan daar te eten. Voor ik iets kon zeggen verlaagde hij zijn prijs. Dat was wel erg snel. Ik ging al gebarend akkoord dat hij me naar het restaurant zou brengen, ik daar eten en hij me weer terug bracht. Ik had gelezen dat dat 60 kost. Hij ging akkoord en bleef met zijn armen het rondje te varen. Ik ging een hoge trap de kade af aan boord van zijn motorbootje. 

Hij voer een wel heel groot rondje. Hij gebaarde naar voren en de lucht. Tegen de tijd dat we uit de haven waren kleurde de lucht al wat rood. Hij maakte buiten de haven een grote ronde naar rechts. In de verte zag ik een strand (goed te weten, daar mijn Spaanse vrienden vanuit Sapa naar toe). En de zonsondergang was inmiddels al goed te zien. De rotsen werden zwart,  de lucht kreeg alle blauwe kleuren met roden. Zo mooi!! En het bootje ronkte verder. Ik zat voorop met een soort King of the world-gevoel. 

Af en toe wees hij me op rotsformaties. We voeren langs boten, een visser die een net binnen haalt. Het werd steeds donkerder. Het was me wel duidelijk dat hij dit vaker deed. Op het juiste moment een toerist oppikken en niet moeilijk doen over de prijs. Ik had al bedacht dat ik hem meer zou geven. Hij maakte de ronde af door links van de haven te gaan en weer terug om de drijvende restaurants heen. Hij bracht me niet daarheen en ging terug naar de trap waar we aan boord gingen. 

Ik betaalde hem niet dubbel, maar 100. Ik klopte hem op de schouder en pakte hem beet. We lachtten  Zo royaal als ik dacht dat ik was, vroeg hij er nog eens 20 bij. Hoewel dat in feite erg veel is, is het maar relatief. Ik bedoel, ik gaf 200 voor 2 lullige tasjes aan een Black Hmong vrouw... Er liepen 3 vrouwen langs die nieuwsgierig waren wat er gebeurde. Hij vertelde enthousiast dat hij me had rondgevaren met de zonsondergang, helemaal daar en daar langs. (Soms hoef je de taal helemaal niet te spreken om het te kunnen volgen) Ze keken nog verbaasd. Ze liepen uiteindelijk door, waarbij ik het idee had dat ze de 20 extra wel veel vonden. Ik niet. We lachten beiden tegen elkaar. Hij was in een soort extase en gebaarde dat hij aan boord ging slapen. Hij was binnen voor die dag. Gaaf contact met alleen maar gebaren en wat klanken. 

Ik heb op land een heerlijke viscurry gegeten. Op een terras met een ventilator die af en toe wind langs blaast en heb me weer verwonderd over mensen die zich ergeren dat ze niet snel genoeg geholpen worden (waarna ze heel rustig weglopen, zonder haast). Al zittend en mensen kijkend zit ik hier echt te genieten. Ik lach naar veel mensen die langs zo'n terras lopen.  Echt heel erg gaaf. Naar m'n hotel gelopen en vroeg gaan slapen. Hoewel 22:30 hier niet meer vroeg is. 

Hier ben ik

Als ik even vanuit de ruimte zie waar ik ben krijg ik toch weer een extra lekker gevoel in mijn buik. ;P

Bij het boompje is ( ergens) de ingang van het nationaal park; http://en.wikipedia.org/wiki/Cat_Ba_National_Park.

Vuilnismensen

Het afval wordt in niet voorgeschreven wijze in de goot van de weg gezet. Er zijn mensen die karton er tussen uit vissen (nat karton ligt vaak te drogen in de zon en ik heb al karrevrachten karton-sjouwers voorbij zien komen), anderen weer groente (voor een restaurant) of andere zaken. Deze man of vrouw veegt de boel bij elkaar. Anden halen het weer op met een soort hand-container. De straten worden goed schoon gehouden op die manier.

Nêm, met 'n Bia Ha Noi

Mmmm. Lunch.

Cat Ba, hotel aan de haven

Nieuw hotel gezocht. De beste budget hotels zijn te duur. Ze gaan richting 30 euro. Aangezien ik niet zoveel wil besteden ben ik het dorp uitgelopen en daar gezocht. Ik liep langs winkels en huizen en een hotelletje. De benedenverdieping is de woonkamer met achterin een trap naar oa de kamers voor de verhuur.

Ik stond in de deuropening en zag een erg oude vrouw opde bank. De riep richting achterkant en een man en vrouw kwamen er aan. De gebaarden me binnen, nadat ik mijn slippers bij de deur moest uit doen. De badslippers voor binnen die ze me aanboden waren veel te klein. Grappig.

Ik heb de lamer genomen. Hij is wel aan de achterkant van het pand. De kamer met uitzicht heeft 2 bedden. Die wilden ze me niet geven.

06:45

Ik type dit geheel tegen mijn gewoonte in om deze tijd. Het hotel is heel erg vroeg wakker. En dat mag ik weten ook. Het is niet een hotel zoals je je dat voorstelt. Volgens mij ben ik de enige westerling. En de meeste toeristen zitten aan zee. Dwz aan de haven. Er is veel lawaai. Al voor 6 uur werd er over de gang en het trappenhuis geschreeuwd. De zoon (denk ik) zit in de kamer naast mij, op de 3de verdieping. Het ligt in een straat buiten de kustlijn. Ik ga straks een ander hotel zoeken. Dat wordt lastig, vanwege het grote aantal Vietnamese bezoekers, maar die gaan vandaag allemaal weer weg.

Gisteravond sliep ik vroeg. Dus ik kan het hebben.

Cat Ba, zaterdagavond

Gisteren rond 6 uur bij mijn huidige hotel aan gekomen. Ik was 24 uur onderweg geweest en heb echt het eerste de beste gepakt. De Karaoke stond zo hard aan dat we elkaar niet konden horen. De prijs was verdubbeld omdat in het weekend veel Vietnamezen hierheen gaan om weekend te vieren.

Na een douche voelde ik me een stuk prettiger en ben de straat van mijn hotel uitgelopen. Het was DRUK. Het krioelde van de mensen. Kinderen van 3 tot 5 jaar werden vermaakt met botsauto's. Ze reden continu iedereen tegen de schenen. Zoveel bedrijvigheid heb ik nog niet eerder gezien hier. Restaurants afgeladen met schreeuwende families. Ik was verbaasd hoe gezellig al ze het hadden. Veel resaurants hadden grote aquaria staan met zwemmende zeebeesten. Ik ben in één van de niet al te netjes ogende restaurants gaan zitten. Kreeg de kaart en bestelde iets waar in het Engels 'vis' bij stond. De ober verzekerde me 'no fish'. Die zal op geweest zijn. Hij stond erop dat ik het gerecht erboven koos. tegen mijn voorkeur in (zacht uitgedrukt) koos de tôm; gamba's met tamarinde. Lekkurr! Geen spoor van de smaak zoals ik die ken. Omdat ik nooit gamba's eet had ik geen ervaring met het pellen. Het uit elkaar trekken ging best goed. Gelukkig heb ik altijd goed opgelet ;) Ik heb een foto van de resten (kijk bij meer foto's).

24 uur reizen

Om van Sapa naar Cat Ba te komen ben ik 24 uur onderweg geweest. Zonder veel slaap. De trein naar Hanoi bleek met houten banken, met tussen het hout een cm ruimte. Ze heten daarom ook 'hard seats'. De banken zijn in zitjes van 4 plaatsen opgesteld, met een klein tafeltje bij het raam.

Om mij heen Vietnamezen die op de grond, op de banken en over elkaar heen liggen. Ik heb het grootste deel op een bankje proberen te slapen, maar dat lukte niet echt. Achter mij zat een sport Mongoolse krijger die in blote body rechtop heeft zitten slapen. Ondanks dan weer koude airco, dan weer erg warm is hem dat wel gelukt. Aan de andere kant van het gangpad lagen 4 vrouwen die hun koopwaar (in plastic zakken) overal tussen de bagage borgen. Onder mijn bank lagen 2 loodzware durian vruchten.

In Hanoi met een taxi naar een geldautomaat (de enige met een Maestro logo) om geld te pinnen voor mijn verblijf op Cat Ba. Daarna met de taxi naar een adres waar ik werd opgepikt door een minibusje. Na 5 uur rijden kwamen we in Ha Long aan. Daar werden tickets geregeld en konden we met zo'n 25 mensen aan boord.

Deze boottocht was een tocht van 3 dagen. Ik en nog 2 stapten echter op Cat Ba niet weer aan boord. We wisten dat niet, maar hebben toch het eerste deel van hun trip meebeleefd; een grot bekeken (niet verrassend) en bij een drijvend vissersdorp even rond gekeken. Het is een verzameling vlotten met soms een huisje erop en soms een open hutconstructie (zeg maar). De boot voer tussen de kalmste en rotsen door die tientallen meters boven zee uitsteken. Echt heel gaaf.

Op Cat Ba 30 km in een meest verrotte bus door de bergen gereden. Erg heet. Erg moe. Ik ben het 1ste hotel ingelopen die ik zag. Na douchen dorp ingelopen.


Deze boottocht was een tocht van 3 dagen. Ik en nog 2 stapten echter op Cat Ba niet weer aan boord. We wisten dat niet, maar hebben toch het eerste deel van hun trip meebeleefd; een grot bekeken (niet verrassend) en bij een drijvend vissersdorp even rond gekeken. Het is een verzameling vlotten met soms een huisje erop en soms een open hutconstructie (zeg maar).

Op Cat Ba 30 km in een meest verrotte bus door de bergen gereden. Erg heet. Erg moe. Ik ben het 1ste hotel ingelopen die ik zag. Na douchen dorp ingelopen.

Regen

Om een lang verhaal kort te maken, ik zit onder een luifel. In Lao Cai 100 meter van het station. Het hoooost. De trein vertrekt anderhalf uur later. Ik ben door de hoteleigenaar achtergelaten bij een familie met een voor-hun-deur-winkel (die nu binnen staat). De stroom valt regelmatig uit en gaat weer aan. Ik vermaak me prima in al die bedrijvigheid.

360 Panorama

http://360.io/3bKR3m

Rondje onderin de vallei.

Trekking

Een vallei ten noorden van Sapa. Met 4 anderen; uit Frankrijk, Slovenië en Spanje.

Erg heet. Velle zon. Rijst, maïs, aardappels, hennep, indigobladeren en bergvolken. En een paraplu, die tegen de hitte werkt (niet tegen verbranden). Het zweet spoelt alle zonnebrand weg. :(

3D rijstvelden

Blijven proberen hoor!
Het is zoveel mooier met diepte.

Zelfportret

Op verzoek. (het is een begin ;)

Dagtocht met Jeep NOT!

Vandaag zouden we met een 4wheeldrive een aantal dorpen bezoeken. Het bleek met een minibus te zijn. Maakte in feite niet uit. We werden naar 3 dorpen gebracht waar we vanaf de verharde weg naar toe liepen. Dat lopen en de dorpen waren de moeite wel waard. In de dorpen hebben we even gezeten, rondgekeken, gedronken en gegeten. Heel erg stil daar. Ik zou er zo een paar dagen kunnen zitten. Is niet helemaal de bedoeling. Er overnachten wel mensen tijdens een trekking. Het werkt zoals het is georganiseerd, of niet, blijkbaar.

'We' zijn twee Nederlandse meiden en ik. Zij boekten de trip, maar hadden nog iemand nodig om het betaalbaar te maken. Zij reizen morgen weer verder en ik ga morgen met 2 andere backpackers een trekking doen naar andere dorpen.

Ik wilde een andere route (alleen) lopen. Alleen. Maar die kan zonder gids, omdat die minder lastig is. En minder interessant. Dus morgen weer lopen. Dat lopen is wel zwaar erg veel dalen en stijgen en waarsch zo'n 20 km. Hoop ik eindelijk kaneel te zien. De plant dan.

Het contact met andere toeristen is echt low level (R ;). Iedereen is op zichzelf. Als ik collegatoeristen groet reageren ze vaak niet eens. Ook prima.

Reizen langs het noorden via een nationaal park naar Halong Bay wordt afgeraden en is niet mogelijk. Welke van de twee waar is maakt niet zoveel uit. Het zal op z'n minst onverstandig zijn, in m'n eentje. Alle reisdoelen rond Hanoi gaan ook via Hanoi. Morgen nog niet.

Tussen Cat Cat en Sapa

Uitzicht vanuit hotel Auberge

Sapa in 3D

Nu zonder bril

Sapa in 3D

Wel die oudewetse kartonnen brilletjes

Hanoi - Sapa

Half 5 op, half 6 op het station, kwart over 6 vertrokken, 6 uur aangekomen (zou 2 uur eerder) en nog 1,5 uur in een minibus de bergen in. Om 8 uur in hotel.

Mooie treinreis. Ik heb wel bewust alles om me heen geaccepteerd en vooral gekeken, én geluisterd. Luidruchtige families. Veel geluiden. Als je geen oordopjes hebt, zet je je tfn gewoon op de speaker. Wel netjes hoor; nooit meer dan 2 tegelijk.

Heel gaaf hotel (Auberge Dang Trung). Heel sfeervol. Het was al donker, maar er lijkt ook een mooi uitzicht te zijn. Morgen even goed kijken.

Nu eerst eten.

Padden op de markt

Zondag 1

Bijna alleen ontbeten in hotelrestaurant. Ik was de enige gast met 5 jongen en meisjes in z/w kleding, die op 3 á 4 meter veel naar mij keken en ondertussen kletsten, lachten en wachtten op andere gasten (denk ik). Het eten was lekker; ik koos voor de Vietnamees uit het buffet. Voor ik het hotel verliet, de ticket voor de trein geregeld. Hà Nôi - Lào Cai,  350.000 voor 10 uur reizen. ; )

Ik ben naar de markt gelopen. Een km boven het meer.  Ik beweeg me al gemakkelijker over straat. De truc is erg langzaam lopen, goed opletten en de tegemoet komende brommerrijders aankijken en in hetzelfde trage tempo doorlopen. Zij gaan dan wel om je heen. Dit geldt bij het oversteken, maar ook als door de straat loopt. De stoep is vol, dus je loopt vooral langs de goot.

Zondag 2

De markt was niet 1 grote plek, maar allemaal kleine straatjes waar vis, garnalen, kreeften, levende padden (filmpje komt later), groenten, fruit en meer werd verkocht. Ik ben er traag doorgelopen en vooral goed geroken. De geuren zijn echt geweldig. Zeer indringend en divers. 

Achterop een brommer naar de Literatuur Tempel gegaan. Leuke ervaring. De tempel is een toeristische attractie en dat is het. Ik had geen lange broek aan. De regels buiten zeggen dat je uit respect met lange broek moet gaan. Meer dan de helft loopt met korte broek en slippers. Vergelijk: als je mobiel afgaat tijden het bidden, maak je eerst het gebed af voordat je opneemt en bellend wegloopt. Respect. 

Weer met dezelfde brommerman naar old city gereden. Foutje: niet opnieuw prijs afgesproken. Hij wilde toch echt meer hebben voor deze even lange rit. Les geleerd. 

Loempia's gegeten (die zijn toch niet te vergelijken met de NLse). De tempel in het Hoan Kiem meer bezocht. Rugzakje gekocht (North Face (echt?), aircomfort, 40+ liter, €8,50. Bij het hotel aangekomen, lag m'n ticket klaar. Gedouched en straks eten en vroeg naar bed.

Nog één dag in Hanoi

Morgen wilde ik met de trein naar het noorden reizen. Het is er wel tijd voor en het wordt rond Hanoi 2 weken regenachtig. Hoewel de voorspellingen wat meevallen ga ik toch maar naar Sapa. De toeristinfo van het hotel keek wel wat raar toen ik zei dat ik geen haast had en graag overdag met de trein wil reizen. De reis van 8 uur, vind doorgaans 's nachts slapend plaats. Ze kon het wel, niet, toch wel en toch weer niet regelen. De trein vertrekt om 6:15 uur. Vroeg op dus en van te voren kaart lopen, want om die tijd is er nog geen loket open. Morgen dus alsnog regelen en iets anders gaan doen.

Tropisch buitje

Slecht weer op komst

Pho Ba

Een kom Pho Ba. Een specialiteit van het land; noodle soep, met rundvlees. Erg lekker. Het schijnt dat Pho Ba op verschillende manieren kan worden klaargemaakt en het recept steeds geheim is.

Hoan Kiem meer II

Ik heb 2 lessen Engels gegeven. Ze introduceerden zich als studenten die Engels leren door met toeristen praten. Met een jongen, die al goed Engels sprak, heb ik een leuk gesprek gehad. Later sprak ik een meisje die me vroeg haar uitspraak te corrigeren, terwijl zij uit een lesboekje voorlas. Ze sprak verder geen Engels en op alle vragen kwam geen reactie, laat staan een antwoord.

Hoan Kiem meer

Bij het Hoan Kiem meer. Ik ging zitten op een bankje en begon met lezen. Na een bladzijde kwam de een na de ander me vragen of ik wat wilde kopen. Tot 3 keer toe wilde iemand mijn slippers poetsen (ze zijn van leer, dat wel). Er kwam een 'toeristenjongetje' waarschuwen dat ze wel 200.000 vragen voor een klein laagje vet. Twee Vietnamese jongens op een bankje naast me lachten. De vrouw met wie ik praatte (ze bood zich als gids aan) was er van overtuigd dat ik de jongen kende.

Vanuit m'n hotelkamer

In dit hotel had ik een lekkere grote kamer. Ik ben er 1 nacht gebleven. Er mankeerde van alles aan, maar de doorslag gaf het lawaai om 7 uur van de bouw van een nieuw tussenpand.

Hier

ben ik

nu

In Hanoi

Na weken wachten, eindelijk in Hanoi! Lekker warm en zweten. Niks geen enoying customs, zoals ik regelmatig op internet las. Het zijn je niet aankijkende jongens en meisjes. Simkaart gekocht. Geld getapt. Nu op zoek naar een bus. De taxichauffeurs afgeslagen; het kan vast goedkoper dan 400.000 dong. Jawel, samen met 17 anderen ik een minibus voor 40. Die 'duizend' spreken we hier niet uit. Er zijn geen biljetten kleiner dan 1000. '33' dong is 1 euro.

Bij de gate.

We zijn er bijna...

mijn mailbox de avond voor vertrek :))

Hanoi is hot in the summer time

We're talking 30 to 35 degrees Celsius at a very, very high humidity, so for a walking tour take lots of water and expect to sweat. The sweating is worth it, as the view of street life you get by covering the district on foot is fantastic. The neighborhood has over 1,000 years of history coursing through its meandering street veins, pumping with life representing both the past and present.

Video voorbeeld

Halong bay

Heel veel meerdaagse cruises tussen de vele rotsen door.
Er is vast een andere manier om de rotsen te beleven.

Inenten en vaccineren Vietnam

http://www.vaccinatiesopreis.nl/inentingen-vietnam/

GPRS on the iPhone in Vietnam

http://vatovn.blogspot.com/2008/03/gprs-on-iphone-in-vietnam.html

Visum Vietnam

Vraag een visum aan bij de Vietnamese Ambassade in Den Haag. De visumaanvraag bestaat uit: visumformulier met pasfoto, paspoort en visumkosten. Doorgaans wordt het paspoort met visum binnen enkele dagen teruggestuurd. Reisinformatie en vietnam-embassy.org/vietnam-netherlands-the-hague

Simlock verwijderen iPhone 3Gs

http://toestelhulp.t-mobile.nl/Apple/iPhone-3G-S/Simlock-verwijderen/Simlock-verwijderen/#/Apple/iPhone-3G-S/Simlock-verwijderen/Simlock-verwijderen/1

Street Food in Hanoi

"Eating on the streets of Hanoi is a truly rewarding experience. Not only will your taste buds be jumping with joy but this pastime is archetypal of the cities culture and the daily lives of the people. Sit down at any of the countless street food stalls and you will be met with delicious food and friendly smiles."
(travelvietnaminfo.com)

de plaatsen in het noorden